Muslimane¿¡

Nermine's POV

Ik zit achterin het vliegtuig. Gelukkig zit Said voor me. Hij is de laatste tijd steeds meer met me gaan praten. Vaak probeert hij me te overtuigen om te gaan geloven in de islam. Ergens heeft hij wel een punt. Ik bedoel, wie heeft deze wereld gemaakt? Ja het kan wel door een klap zijn ontstaan, maar wie heeft die klap dan tot stand laten komen? Zulke vragen draaien nu in mijn hoofd. Said is niet alleen knap vanbuiten, maar ook knap vanbinnen zijn hart (ookal je dat niet zegt)

Een tijdje zit ik met keiharde muziek. Ik zing helemaal mee met het liedje van Cheb Mohammed Benchenet Way Way. Algerijnse muziek is gewoon mijn ding . Ik shake er altijd op los. Maar dan hoor ik een jongen Said uitschelden. Lina kijkt hem vol afschuw toe. Ik word nog eens razend wanneer er een paar jongens hem een Kut Algerijn roepen. Ik wil volop gaan schelden, als Asmaa mij tegenhoudt. 'Nermine, doe maar niet. Die Mongool verdient jouw aandacht niet'. Ergens hou ik nog steeds van die 2 meiden. Ze staan nog steeds klaar voor me.

Opeens draaien we met volle vaart naar rechts. Iedereen begint te schreeuwen. Wat is dit?? Asmaa en Lina gillen het uit, ik kijk angstig om me heen. Dan is het weer even normaal. Ik zie Said en enkelingen zichzelf in een vluchtpose doen. Ik doe ze maar na. Wat kan ik anders doen??

Dan, nog geen minuut na de eerste draaiing volgt de andere. We gaan opeens stijl naar beneden. Iedereen roept moord en brand. De stewardessen roepen zo hard als ze kunnen, maar het helpt niet.

In een seconde denk ik aan Allah. Ya Allah, is dit mijn einde?? Ik denk nu aan al mijn zondes. Waarlijk, als ik de tijd terug kon draaien had ik dat gedaan en aan mijn Imaan gewerkt.....

En dan, volgt er een helse klap...