Muslimane¿¡

Deel 33

Souhila's POV

Het is weer school na een fantastische vakantie beleefd te hebben in mijn oude stadje. Ik ben sinds een paar dagen hier naartoe verhuisd, omdat mijn ouders hier een beter werk hadden. Voordat ik verder ga met mijn boeiende leven, stel ik me even voor: ik ben Souhila Benlachhab, een 17-jarig meisje wat afkomstig uit Algerije komt. Ik woon hier alleen met mijn ouders, mijn zus is op haar 8ste gestorven aan kanker...

Ik sta op na een hele lekkere slaap die ik heb geslapen vannacht in mijn nieuwe huis. Ik word meteen opgewonden : vandaag mijn eerste schooldag op een nieuwe school. Ik ken de kinderen nog niet, wel heb ik van allerlei mensen gehoord dat daar veel Algerijnse mensen zijn. Dat maakt de eerste schooldag nog leuker!  Wie weet word ik wel bevriend met een van ze....

Onderweg naar school kom ik een meisje tegen die dezelfde kant op fietst. Ik wil haar zo graag vragen of ze op mijn school zit, maar dat durf ik niet. Na een hele lange discussie  met  mezelf besluit ik toch maar wat harder te gaan fietsen en haar te gaan vragen. Ze lijkt op een meisje van mijn leeftijd. Ik fiets zo hard als ik kan en bel met mijn fietsbel.'Eh , sorry mag ik wat vragen?' Ze draait zich om en lacht naar mij. Ze besluit af te remmen en  te stoppen op de stoep. Ik doe dat ook en even later staan we tegenover elkaar. 'Zit je misschien op het Utrechts Stedelijk Gymnasium? Ik zit er net pas en aangezien je dezelfde kant op fietst..'Ze kijkt me aan en lacht. 'Ja ik zit erop! Wat leuk dat je ook op dezelfde school zit! Hoe heet je en in welke klas zit je?' Ik glimlach opgelucht. We zitten op dezelfde school! ' Ik ben Souhila, oorspronkelijk uit Algerije. Ik ben 17 jaar en zit in klas 4B. Jij?' Haar ogen worden groot. Ik word een beetje bang... Heb ik wat verkeerds gezegd? 'OMGGG BENT BLADI, eindelijk een Algerijns meisje hierzo! Ik ben Nermine, ook Algerijns en zit ook in klas 4B' We springen allebei op en neer van vreugde, als Nermine geroept wordt door 6 andere jongens. Wow wie zijn dat nou weer? 'Hé kom! Daar zijn de rest van de Algerijnen. Je kan kennis met ze komen maken!'' Waarom niet? Ik pakte mijn fiets en liep achter haar aan naar de jongens. Ze waren alle 6 beeldschoon..

Na een paar minuten voorstellen, gingen we de laatste Algerijn uit de 4e klas ophalen. Hij zat blijkbaar ook bij mij in de klas en hij heette Said. Die naam  kwam me heel bekend voor.. Ik besloot mee te gaan om te kijken wie mijn Algerijnse klasgenoot was. Eenmaal voor zijn huis, was ik verlegen en durfde ik niets te zeggen. Mijn ogen waren gericht op een jongen, genaamd Ihab.  Lang kon ik niet dromen, want voor ik het wist zag ik hem voor de deur.  Ik schrok, hoe kan hij dat zijn?? Van schrik liet ik mijn tas vallen...