Astronomi Kulesinde||Draco Malfoy-

Kehanet

Panikle geriye çekildim
'Öldürmeni mi?' sesim titreyerek çıkıyordu

Draco elleri ile yüzünü kapattı
'Batırdım!'
'Her şeyi batırdım yn, onu öldürmeyi iki defa denedim! Olmuyor- yapamıyorum' dedi ardından hıçkırıklara boğuldu.

Ne yapacağımı bilemiyordum karşımda bir bebek gibi ağlayan, aynı zamanda da birini öldürmesi için görevlendirilmiş Draco vardı.

'İstemiyorum! Onu öldürmek istemiyorum yn!' dedi, şimdi ayaklarıma kapanmış ona yardım etmem için yalvarıyordu.

'Draco onu öldürmeyeceksin,bir yolunu bulucağız'

....
Ertesi gün olduğunda akşamın geri kalanından hatırladığım tek şeyin Draco'nun ağlamaktan harap oluşu ve benim onu zorla uyutuşum olduğunu fark ettim.
Ve gözümü açtığım gibi yatağımdan fırlayıp hızlıca hazırlandıktan sonra zindanlara, Slytherin ortak odasının önüne gittim.

İçeriden çıkan bir öğrenciden Draco'yu çağırmasını rica ettim.

Draco yanıma geldiğinde elimden tutup beni kulenin daha önce hiç gitmediğim bir yerine götürmeye başladı.

'Sana da günaydın Draco, iyim sorduğun için teşekkürler!' dedim elimi çekmeye çalışarak.

'Buraya kadar gelerek ne yaptığını sanıyorsun yn!' dedi sinirle bana dönerek

şaşkınlıkla ona baktığımda pişman olmuş olacak  ki elimden bu sefer sakince  tutarak ilerlemeye devam etti.

Bir süre sonra güneş ışığının neredeyse hiç girmediği küçük bir alana geldik.

'Dün gece için teşekkür ederim yn, hayatımı kurtardın' dedi
Tam lafa girecektim ki araya girerek beni susturdu.

'Ama öylece kapıma kadar gelemezsin yn, bak dün boşluktaydım eğer beni engelememiş olsaydın ölmüş de olacaktım.'

Ne hakkında konuştuğunu veya neye bağlayacağını bilmesem bile anladığım tek şey dün bana muhtaç olan Draco'dan şu an eser olmadığıydı.

'Benim kurtarımcısın yn' dedi ve bana sarıldı.
'Ama bu yumuşak tarafımı gösteremem-kimseye'
dedi ve kendini biraz geriye çekti

'Draco, duygularını göstermen seni güçsüz yapmaz, hepimizin yumuşak yönünün ortaya çıktığı kişiler vardır' dedim güven veren bir ses tonuyla

'Benim yoktur.' dedi ve arkasını dönüp gitti

'Kütük!' dedim kendi kendime.

Olanları kahvaltı boyunca Fred ile George'a anlattım
'Malfoy'un atlamasını engelleyerek hatayı sen baştan yapmışsın' dedi Fred ağzına yemekleri tıkarken

Onun aksine George çok etkilenmiş görünüyordu
'Öpücük nasıldı?' dedi büyülenmiş bir şekilde

'GEORGE!' dedim ve hafifçe koluna vurdum.
'Konu bu mu?!' diye ekledim.

'Diğer anlattıkların saçmalık yn, o kısma takılması normal. Rüya değil mi sonuçta?'
dedi Fred yemekten nefessiz kalarak.

'Fred kaç defa söyleyeceğim rüya değildi!' dedim sinirle

'Fred kapa çeneni' dedi George öfkeyle ve bana yeniden dönerek;
'Peki ne yapmayı düşünüyorsun?' diye sordu.