Astronomi Kulesinde||Draco Malfoy-

Var mısın?

Günün ilk ışıkları pencereme vurduğunda günün doğdunu anladım ve doğruldum.

Gözüme bir an bile uyku girmemişti, gördüğüm şeyleri düşünürken zamanın nasıl aktığını anlayamamıştım bile.

Hızlıca üstümü değiştirip kahvaltıya indim.
Fred ve George bir süre sonra içeri girdiklerinde çatalıyla tabağındaki zeytinleri itekleyen beni buldular.

'Bu halin ne pek düşüncelisin?' diye sordu George

"Bir şey yok çocuklar." diye yanıtladım.
Fred yanıma oturup saçlarımı elleriyle dağıttıktan sonra tek koluyla beni kavradı
"Biz bunu yer miyiz sarışın?! döküll!!" dedi
"Rüyamda abimi gördüm" diyerek onları geçiştirdim.

Gün ilerledikçe aklım git gide daha da bulanıklaşıyordu.
Derslere girdim, çıktım, aralarda ikizlerle zaman geçirdim.
Dışarıdan her şey normalmiş gibi görünüyordu ama kafamın bir yerinde adeta fırtınalar kopuyordu.

Yeniden akşam oldu.
Bugun Dracoyu görmeyeceğimden emin bir şekilde ikizlerin yanından erkenden kalkıp ortak odaya doğru gittim.

Koridordan dönecektim ki birden biri beni çekti.
"Korkma korkma!Benim.." dedi Draco
"12de astronomi kulesi" dedi ve hızlıca uzaklaştı.

Ortak odaya girdim ama zaman geçmek bilmiyordu
Erkenden gitmenin bir zararı olmaz diye düşünerek daha bir saat olmasına rağmen astronomi kulesine çıktım.
Draco da oradaydı.

"Dayanamadın." dedi gülümseyerek
"Dayanamadım..." diye tekrarladım hafif kızarmış bir şekilde.
"Sanırım ortak bi nokta bulduk." dedi bana yaklaşarak.

Dayanamayıp sarıldım.
Kafasının karışıcağını düşünüyordum ama sıkıca kavrayarak sarılmama karşılık verdi.

Bir süre öyle durduk.

Sonrasında benden oturmamı istedi.
Onun da oturacağını düşünmüştüm ama o heyecanlı bir şekilde ayakta bekliyordu.
Derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı;

"Neden bilmiyorum bende bambaşka duygular uyandırıyorsun." dedi ve duraksadı.
"Neden karanlığın içine batmış halde bulduğun bana tuttundun anlamıyorum...Nasıl başardın bilmiyorum ama bu karanlıktan çıkabilirmişim gibi hissettiriyorsun" diye ekledi tek solukta.

İstemeden gülümsüyordum.

"İşte! Bundan bahsediyorum!" dedi ve sesini daha da yükselterek ekledi
"Niye böyle gülümsemek zorundasın!" dedi yalvarırcasına

Elimle gülümsememi kapattım
"Devam et!" dedim heyecanla.

"Biliyorum kehanetinde başka bir şey gördün, ne olduğunu bilmiyorum ve bunu söylemeni istemiyorum sadece bilmek istediğim tek bir şey var; Sen var mıydın kehanetimde?"dedi ve cevabımı duymak için bana doğru eğildi.

"Vardım" diye yanıtladım kısaca.

Gülümsedi.

Ayağa kalktım ve yanağına öpücük kondurdum.
"Draco-Bizi birlikte göremezler biliyorsun değil mi?" dedim

"Biliyorum." dedi yüzü birdenbire düşmüştü.

"Gizlemeyi başarabiliriz." dedim elimi saçlarında gezdirirken.
"Hatırladığında yüzünün güleceği çok şey yaşamalıyız..." diye ekledim
"Nasıl yani?" dedi anlamayarak.
Cevap vermedim ve gülümseyerek ona baktım.

Eğilip öptü.
Bir süre havadan sudan konuştuktan sonra ciddileşip bana baktı.
"Seni ne olursa olsun korayacağım ama benimle olman ölüm görmen demek..."
lafını kestim
"Biliyorum...Sürekli kaçmak zorunda olucağız, gizlenmek zorunda kalacağız, birilerini öldürmen, onalara zarar vermen gerekecek" dedim

"Var mısın?" diye kısa ama önemli bir soru sordu.
Hemen ekledi;
"Sonsuza kadar var mısın?"

"Sonuna kadar varım." dedim ve gözlerim dolu bir şekilde omzuna başımı yasladım.

•••
Ertesi gün olduğunda George ile Fred yanıma gelip dün Draco ile bir şey olup olmadığını sordular.
Bir şey yaşanmadı diyerek yalan söyledim.
Hayatımda ilk defa onlara yalan söylemiştim midem kasıldı ama bozuntuya vermedim.

"Üzülme sarışın, hem Harry onun bir ölüm yiyen olduğunu düşünüyor" dedi gülerek.

Gülerek karşılık verdim
"Potter'ın paranoya yapacağı başka bir konu bulması lazım..." dedim

George birden atıldı.
"Slughorn'un klubü toplanıyor bugün, Ginny de klüpteymiş!" dedi şaşkınlıkla

"Gerizekalı birlikte gidiyoruz dedim ya üç kere" diyerek kafasına vurdum.
Fred güldü sonrasında ekledi;
"Hadi seni anlıyorum da ailenin en vasıfsızının orda ne işi var-Ginny nasıl klüpte olabilir" dedi
"Sizi iki ucubeyi mi çağırsaydı" dedim gülerek
"Kırıcısın" dediler ikisi de aynı anda

"Ne giyeceğime karar vermek için odama gelip üç saat boyunca ordan burdan konuşup,şaka planı yapıp en sonunda ilk gösterdiğim kıyafete karar vermek ister misiniz?" diye sordum

"KOLTUK BENİMDİR!" diye bağırdı George cevap olarak
"Kahretsin!" dedi Fred

Odama gittik gardırobumu kurcalarken George göz diktiği koltuğuma oturdu ve Fred'i uyuz etmek için üstünde birkaç kez zıpladı.

"İnanır mısın çok rahat" dedi gülerek.

Fred ona cevap vermeden gergin bir şekilde yatağıma oturdu ve "Seçenekleri görelim" dedi.

Bir kaç elbise gösterirken bir yandan Slughorn'un iki hafta sonra olucak partisine kiminle gideceğime karar vermeye çalışıyorduk.

Elbiselerin hiç birine onay vermedikleri gibi kiminle gideceğimi de seçemediler.

"Hiçbir şeyi beğenmiyorsunuz" dedim dolabımdaki son elbiseyi fred'in kafasına fırlatarak.

"İşimiz bu" dedi fred kafasındaki elbiseyi indirerek.
George elbiseyi elinden çekerek.
"Bunu giysene!" dedi

"Toplantı için biraz abartılı değil mi?" diye yanıtladım.

"Bunu partide giymelisin, ilk gösterdiğin daha sade onu bugün giy" dedi Fred

George ile birkaç saniye bakıştıktan sonra gülmeye başladık.
Fred "Her seferinde bunu yapmayı nasıl başarıyoruz" diyerek güldü.

Bir süre gülüştükten sonra tamamen elbiselerle kaplanmış olan yatağımın kenarına oturdum.

"Peki gerçekten...Partiye kiminle gidiceksin?" dedi George gözlerimin içine bakarak.

"İkinizden birini götürmek zorundayım." diye yanıtladım.

"İmkanı yok ben Cumartesi akşamımı o ezik partide harcayamam" dedi Fred

"Geçen sefer de beni götürmüştün!Gelmem ben" dedi George.

"Draco'yu davet etsene, bir gece hiçbir şey olmamışçasına eğlenir sonrasında ayrı kalmaya devam edersiniz." dedi Fred.

"Bir kere ortalıkta beraber görünürsek çok göze batmaz mıyız?" diye sordum

"Slughorn'un partisinden bahsediyoruz toplasan 30 kişi olucak 25'i ezik" dedi George.

"Peki, konuşurum onunla" dedim düşünceli bir şekilde.

George koltuktan kalkarak bana arkadan sarılıp kafama küçük bir öpücük kondurdu.
" çok güzel geçicek, inaniyorum" diye ekledi.