Ben seni yeşile veda vaktinde sevdim.
O vakitler çocuk sesleri korna seslerine karışıyordu,
Kayın ağaçlarına sonbahar düşüyordu,
Gün doğumuna ilk uyanan penceredeki fesleğenler oluyordu,
Sonra sevdalar çıkıyordu bu zemheri sahneye.
Yedi yıl geçti üstünden,
Sonbaharı bekleyen kayın ağaçları gibi bekledi yüreğim seni.
Her mevsim,
Her gece,
Her saat bekledim bu yeşil diyarda,
İstanbul gördü gövdemi,
Altında bir sevdanın yarım haliyle yaşamını gördü,
Fakat yaşamak tam olmak değil miydi?
Yedi yıl geçti üstünden,
En ücra kentlerde aradım seni,
Şiirlere sordum...
Fakat seni sevmek tanımına erişemedim,
Sonra sustum,
Gözlerini kalbime astım,
Sevdamı kalbinin yeşillerine bıraktım...
-Cihat Demirhan
