Kadıköy Büyükada vapuruna on dakika kalmıştı,
O on dakika da neler yapılırdı biliyor musun?
Bir çay içilebilirdi,
Bir simit yanına,
Ya da İstanbul seyredilebilirdi,
Sevilebilirdi yahut bir çocuğun kalbi,
Merhamet edilebilirdi bir kediye,
Bir şarkı söylenebilirdi yürekten,
O on dakika da dünya kurtulabilirdi,
Ben yine seni sevdim o bekleme anında,
Yine seni düşündü kalbim,
Sanma ki yıllar sevgimi mahirliğinden eder,
Aksine onu toyluğundan biler.
Sevgiyle sevilen yâr,
Mesele Kadıköy Büyükada vapuru değildi,
Tüm mesele seni sevmeye İstanbul gibi güzel bir yerde devam ettirebilmekti.
