Yağmur yağdı çöllere gözlerinden,
Akasyalar açtı güzelliğinden bozkırda,
Çiçekler döküldü İstanbul'a kalbinden,
Gülüşünden aktı mavilerin en mavisi.
Aşkın diliyle anlattım seni, cahillik mi bu?
Denizler bilir beni bir de gece yanan mehtap,
Düşen yakamoz hasretimi anlatır sana,
Ellerinde filizlenir baharların en güzeli.
İçimde sahne kurup oynuyor yangınlar,
Sevdan süzülüyor kül olmuş tenimden,
Masal sanıyor yazılan şiirleri mahluklar,
Yüreğinden öpsün yoksul çocuklar ülkesi.
Şimdi ötsün kuşlar dökülsün hazanlar,
Güneşin kavuran en sıcak bakışında.
Susmasın ummanlar çıldırsın bulutlar,
Gök kubbeden yükselsin Şevval'in ilk sesleri.
