Gazel, bir viraneyi andıran hayatını saraya çevirme hayaliyle durmaksızın çabalayan ve annesinin o sarayı yuva yapması için elinden geleni yapan genç bir kadın...
Kılıç, hataların içinde sıkışmış ve arınmaya çalışırken daha da kaybolmuş; düzensiz bi...
Merhabalar! Yorum ve oylarınızı eksik etmeyin lütfen! Bana ilham oluyorsunuz ve daha çok yazmak istiyorum sizin sayenizde! ♥️ TW: Rahatsız edici derecede yada açık bir şekilde cinsel içerik yazdığımı düşünmüyorum ancak +16 ifadesini kullanmak istedim. Belki rahatsız olabilecek yada okumak istemeyenlet için cinsel içerikli sahne vardır bölümde. Öpüldünüz! 🔥♥️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Parçalanmış bir çerçevenin arkasına saklanan bir fotoğrafı andıran duygular açığa çıkıyorken; insan o kadar çıplak hissediyor kendini o hislerin karşısında. Gizlediğin, saklamak istediğin tüm o yoğun hisler açığa çıkınca anlıyor insan; eksik kaldığı sıcaklığı.
Bir babanın şefkatinin tadına varmak ne demektir bilmez herkes. Kimisi de o duyguyu kaybedince uslanır. Bazı babalar güzel sever evlatlarını, gidince özlersin. Bazı babalar ise yaralar evlatlarını, varlığına bile lanet edersin.
Gazel, bir babanın sıcaklığını da, soğukluğunu da tatmış bir insan olarak görüyordu kendini. Kılıç'ın babası adeta kendi evladı yerinde koyuyordu onu. Hatta bazen kendi evlatlarından da öte tutuyormuş hissi veriyordu. Bu hisler, bu değişik duygular karşısında bocalamasına rağmen hiçbir şey olmamışçasına aynı yoğunlukla yaklaşıyordu adam. Binlerce kez minnet duygusuyla dolup taşıyordu o anlarda.
Çok özlediği, elini uzatsa tutamayacağı anneciğinin yerini kimse dolduramazdı ama onun verdiği sıcaklığın birazını da sevdiği adamın annesinden görüyordu. Ancak bu kez durum farklıydı. Babasından yaralı olan Gazel'e, Demokan çok iyi geliyordu. Fakat annesinin yokluğunu hiçbir zaman Duygu ile dolduramayacağının bilincindeydi. Bu sebeple kadın her ne yaparsa yapsın eksik hissediyordu kendini. Biraz da bu duygu suçluluk duymasına sebep oluyordu. Oysa bu çok doğal bir durumdu. Henüz alışkın değildi böylesi bir sevgi seline. Karşısındaki insanlar da onu anlayışla karşılıyorlardı.
Malikânede geçirdiği hafta sonu kaçamağı kötü başlasa da güzel devam ediyordu. Karan ve Ahmet, Demokan'dan yedikleri sıkı azar ile ondan özür bile dilemişlerdi. Hatta korumacı tavırları daha da artmış; adeta onlardan soyutlanır olmuşlardı. Mutlaka Kılıç onu kaçıracak bir yer buluyor ve baş başa vakit geçirmeye çalışıyordu. Ama bu kaçışların sonu Demokan'ın onları arayıp tarayıp buluşu ile sonlanıyordu.
