Gazel, bir viraneyi andıran hayatını saraya çevirme hayaliyle durmaksızın çabalayan ve annesinin o sarayı yuva yapması için elinden geleni yapan genç bir kadın...
Kılıç, hataların içinde sıkışmış ve arınmaya çalışırken daha da kaybolmuş; düzensiz bi...
Merhabalar, bu bölüm yorumları çok merak ediyorum. Lütfen düşüncelerinizi benimle paylaşmaktan çekinmeyin. Bu sıralar fazlasıyla yoğunum ve mental olarak biraz çöküşteyim ancak bölüm yazma isteğim daha da yüksek, bana destek olursanız çok sevinirim. Sanki boşa emek veriyormuşum gibi hissediyorum ama öyle olmadığının da farkındayım. 1 kişi okusa bile yeterli benim için. Aslında ne demek istediğimi anlayanlar olacaktır. Değişik bir ruh halindeyim diyelim. :)
Bölüm şarkısı beni hep ağlatır. O yüzden açın şarkıyı, takın kulaklığı ve okuyun satırları. Gözyaşını tutan olursa helal olsun derim :)
♪ Dedublüman - Belki ♪
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yalanların varlığı, gerçekliğin korkusuyla ortaya çıkar çünkü korkaklar yalanları kullanarak cesareti tadarlar.
Oysa ne çok yanılmışım...
Gazel'in zihninde durmaksızın yankılanan bu cümle; tüylerini ürperten gerçekliği de ortaya çıkarıyordu.
İnanmak istediğin doğruların zemini çatlaklarla doluyken, yıkılan hayallerin ağırlığı üzerine uçmuş bir viraneydi bedeni.
Hangi çiçek açardı böylesi bir bedende? Hangi sular durulurdu böylesi bir ruhta? Hangi umut yaşardı kemiği olmayan ama kırıklarla dolu gönlünde?
Kimi sevebileceğini seçememek, kaderin doğrusuna giden yola atılan ilk adımmış. Bunu o adımı atarken öğretti.
Son yaşadığı olaylardan geriye; onunla tanıştığı ilk güne kadar düşündü. Hepsi gözünün önünde bir film şerifi misali akıyor, kalbinin sızlamasına sebep oluyordu. Daha öncesi olmamış bir hayat gibiydi, sadece onlu anlarına sahip çıkmıştı zihni.
Hiçbir babalığını görmemiş, sadece birkaç kromozomla biyolojik genini aktarmış ancak bir insana yaşatılabilecek en büyük kâbusu yaşatmış bu adama 'baba' denilebilir miydi? Diğer babalara haksızlık olurdu öylesi. Oysa ondan ne kadar nefret ederse etsin, ölümüne üzülmemiş olsa bile bu ölümün perde arkasında kalbine dokunan adamın olduğu gerçeği onu huzursuz ediyordu.
