Geçit ( Tom Riddle)

11.bölüm | 𝟖 𝐎𝐜𝐚𝐤.

Your little ladybug tried to seduce me with a cokkie.

(Küçük uğur böceğin beni bir kurabiyeyle baştan çıkarmaya çalıştı.)

Şarkıyı açıp yorum atmayı unutmayın.

"Tamam, tamam. Bu büyükbabam Abraxas'ın öğrenci olduğu yıllarda sevdiği kıza yazdığı mektup." Tekrar güldüğünde gözlerim kocaman açılmıştı. Kimeydi bu? Bana olmasın diye iç geçirdim ama eğer Valencia yazsaydı Draco gülmezdi.

"Daha yarısını okuyabildim, gerçekten çok komik!" Parşömeni elinden çekip okumaya koyuldum.

~

Bunu yazmanın ne kadar zor olduğunu ben bile tahmin edememiştim. Sanırım senden hoşlanıyorum, bunu aslında daha yeni fark ettim. Önceden adını bile bilmezken birden yakınlaştık seninle, aramızda 1 yaş olması umarım senin için sorun olmaz. Bu mektubu sana vermek istiyor muyum bilmiyorum, sadece içimi dökmek istedim.

Seninde bana karşı duyguların olduğunu biliyorum, eğer okuyorsan merak edeceksindir. Valencia bana devamlı Michelle'den uzak dur diyip duruyordu. Bu üçümüz içinde yararlıymış, ne değişik kız ama! Arkadaşın olduğunu biliyorum fakat ilk zamanlarda ondan etkilenmediğimi söyleyemeyeceğim. Tabii ondan vazgeçmemin nedeni maruz kaldığım lanetler. Kendimi Valencia'dan daha çok sevdiğim için daha fazla katlanmadım.

Sen, kolaysın zahmetsizsin, masumsun. Kesinlikle bana benzemiyorsun, kötü işlerde işin yok. Birbirimize bu kadar zıtken seni bana çeken bir şey var. Belki gülen bakışların belki de gülüşün. Bazen nasıl Slytherin'e düştün anlayamıyorum. Slytherin için çok iyisin.

Tabii kalbini bilemem, işte bu yüzden seni istiyorum. Kalbini görmek duygularını okşamak..

Hayatım boyunca kendime tıpatıp benzeyen biriyle olacağımı düşündüm, Valencia gibi. Kötü, soğuk, hırslı. Ama sen tüm fikrimi değiştirdin, sana karşı olan tavrımın bir anda değişmesini ben bile anlamadım. Lestrange benimle dalga geçiyor, Riddle ise kimseyi umursamıyor. Son günlerde resmen ayağı yere değmiyor, garip bir şekilde mutlu. Kızacağı şeyleri yapmama rağmen büyük tepkiler vermedi, sebebini sormadım ama Valencia ile ilgili olduğunu düşünüyorum. Yıllardır ona aşık, onun için her şeyi yapabilir. Beni bile ona yaklaştığım için lanetledi, gözü kör olmuş derler ya, o tamamiyle öyle.

Konudan sapıyorum.. Demek istediğim seni seviyorum ve hayatımın bu dönemini seninle geçirmek istiyorum. Önceden Riddle'ı anlayamazdım, bir kıza kendini nasıl bu kadar kaptırırsın diyip dururdum. Şimdi anlıyorum onu, aşk böyle bir şeymiş.

Sana karşı olan tüm önyargılarım 8 Ocak Cumartesi akşamı o dondurucu soğukta Astronomi Kules'in de konuşurken değişti, hatırlar mısın bilmiyorum. Ben unutamadım. Valencia ve Riddle'ın ortadan kaybolduğu gün desem daha açık olabilir. Hâlâ tam olarak nereye gittiler emin değilim ama Riddle'ın böyle gitmesine alışkınız. Daha da yardımcı olmak için bana kurabiye yaptığın gün diyebilirim. Kuleye giderken çığlık bile duymuştuk.

Neyse.. Umarım bunu verecek cesaretim olur.

~

Nefesim hızlanırken yazıları okumak herkesin önünde piyano çalmak gibiydi. Gerici. Bu mektup bende kalmalıydı, defalarca üstünden geçip aklımda oluşan soruların cevabını aramalıydım.

"Nereden buldun bunu? "

"Sabah postadan geldi, yüzünü neden astın? Sanki tanıdığın biri senin hakkında mektup yazmış! Versene şunun tamamını okuyayım. " elimden çekiştirdiğinde sertçe alıp ondan uzak tuttum. Adımı okumamalıydı.