Geçit ( Tom Riddle)

21.Bölüm | 𝐒ı𝐫𝐥𝐚𝐫 𝐎𝐝𝐚𝐬ı.

Önceki bölümlerde..

Valencia Abraxas Black cezaya kalır, Black Valencia'ya anlatmaması gereken şeyler anlatır, Valencia ayağını kırar, gece revirde yatarken Black
kanlar içinde hastane kanadına kaldırılır, Black Tom yaptı der Valencia onun hafızasını siler. Tom yanlış anlayıp Valencia'ya kızar kavga ederler, Tom yüzüğünü düşürür Valencia onu bulur ve kanlı olduğunu görür. Tom'un yaptığını anlar ve Voldemort'un o olduğunu fark eder. 20. Bölümde ise Geçmişteki Valencia'yı (P.1) okuduk.

It is by no means an irrational fancy that, in a future existence, we shall look upon what we think our present existence, as a dream

Gelecekteki bir varoluşta, şu anki varlığımızı düşündüğümüz şeye bir rüya olarak bakacağımız hiçbir şekilde irrasyonel bir hayal değildir.

"İşin bitti Voldemort." Ay ışığı saçlarıma vururken rüzgar hararetlenmişti.

"Bazen bana Riddle dediğin günleri özlüyor gibi oluyorum Valencia. Sonra hatırlıyorum, bana nasıl kancıklık yaptığını ve vazgeçiyorum."

"Ben sana bir şey yapmadım!"

"Ölüm Yiyen olmak için beni kullandın."

"O ben değildim! Ben öyle bir şey yapmadım!"

"Eğer onu sen yapmadıysan yıllar önce sorduğum çiçek sorusunu nasıl hatırladın?"

"Anı Kutusunu karıştırmıştım!"

"Yalan!" diye haykırdı Voldemort ve pelerine benzeyen cübbesi havalanırken etrafımda dolaşıp Ay'ı arkasına aldı.

"Hepsi senin planındı. Bana grubumun ilerlemeyeceğini söylediğinde hiçbir inancın yoktu. Ama şimdi bana bak. Bana bak Valencia! Senden nefret ederek hırsımı büyüttüm ve şimdi buradayım. Herkes adımı biliyor! Ve bana o lanet babamın adıyla seslenmiyorlar.. Voldemort diyorlar, tıpkı senin gibi. Ben başardım! Anlıyor musun? BAŞARDIM!" Gökyüzünde gürültü duyuldu, ölüm yiyen işareti yayılıyordu. Gözyaşlarımla Tom'a, yani Voldemort'a baktım. Ben gelecekten gelmiştim, dediği hiçbir şeyi yapmamıştım. Ama o bunları hatırlamıyor gibiydi. Ona doğru tuttuğum asayı indirmemek için her şeyi yaptım, dişlerimi sıkıp bundan güç almaya çalıştım. Zordu.

"Bu kadar aşağılık biri olamazsın!"

"Öyle mi dersin? Mrytle'ı ben öldürdüm, ve sen bana yardım ettin! Hagrid senin yüzünden atıldı, bunu biliyorsun. Kendi ailemi katlettim ve hiç pişman değilim!"

"Canavarsın!" diye haykırdım yüzüne. Benim geçmişte tanıdığım Tom'un bu insan dışı yaratıkla alakası yoktu.

"Hah! Şuna bak Jones, ellerin titriyor. Bir zamanlar üzerimde olmasını deliler gibi arzuladığım ellerin bana karşı asa tutuyor ve titriyorsun. Tıpkı ürkek bir sıçan gibi titriyorsun. Çünkü senden güçlü olduğumu biliyorsun. Bunu hep biliyordun, sadece hiç inanmadın."

"Abraxas birazdan burada olacak ve eminim ki seni zindana kapatmaktan büyük bir zevk alacaktır. Merak etme seni öldürmeyeceğim. Sadece adımı sayıklayacak kadar delirmeni sağlayacağım. Ama ağzından çıkan kelimeler Voldemort olmayacak. Çünkü sana yapacağım o kötü şeylerden sonra Voldemort'un acıması olmadığını anlayacaksın. Tom diyeceksin! Kurtar beni!"

Yattığım yerde deli gibi dönüyordum, aniden sıçrayıp derin derin nefes almaya başladım. Kendi çığlığıma uyanmıştım.

"Tom! Kurtar beni!" diyordum, tıpkı rüyamdaki gibi.. Korkunçtu. Gelecekteyken Voldemort'a karşı bir his beslemezdim, ne haklı bulurdum ne de haksız. Taraf tutmazdım çünkü bana bulaşmayacağını bilirdim, yanılmışım.