*önceki bölüm*
Haruki ile konuştuğum için çok mutluydum. Benim gibi birisiyle konuşuyordu ama yine de iyi anlaşmıştık. Onla konuşurken sanki izuku ile konuşuyormuşum gibi hissettim. İzuku ile alakalı şeylerde genellikle çok üzülürdüm ama bu sefer içimde bir mutluluk vardı.
...
Sabah kalktığımda okulun olduğunu farkettim. Okula gitmek istemiyordum. Çünkü insanlar davranışlarım yüzünden benden korkabilirdi ama yine de gitmek zorunluydum. Üstümü giyindim mutfağa gidip ağzıma ekmek alıp çıktım. Yemek yemek bile beni zorladığı için 1 dilim ekmek bile beni zorladı.
Okula yaklaştığım zaman kirpi çocuğu gördüm. Çocuğu neden sürekli görmek zorundayım. Çok sinir bozucu ve enerjik. Bu halleri çok sinir bozucu. Neden sakin duramıyordu ki. Zaten sınıfımdaki herkes ayrı bir enerjik. Okulun ilk günlerinden bu enerjiyi nasıl buluyorsunuz.
Okula geldiğimde kimsenin bana selam vermemesini umarak sınıfıma ilerledim. Sınıfımdan birisiyle konuşmak en son istiyeceğim şeydi. Hemen yerime geçtim. Sınıfta çok kişi yoktu o yüzden bana selam veren olmadı. Derslerin başlamasına daha 20 dakika vardı ama sınıfta sadece 13 kişiydik. Yani bu kadar kişi olması garipti.
Bir anda bir öküz sürüsü geldi. Meğerseki bizim sınıftan olan şahıslarmış. Öyle bir telaşla girmeye çalışıyorlardı ki sanki dersin başlamasına 1 dakika kalmış gibi. Normal girseler olmazdı sanki. O sürüden hemen sonra Haruki girmişti. Onun hemen girme gibi bir telaşı yoktu. Bir anda bana selam vermişti. Bende selamını geri çevirmemiştim tabii.
Haruki: Selam Bakugou!!
Bakugou: Selam! Nasılsın?
Haruki: Yani sınıfa girene kadar fazla acı çekmiştim ama şimdi iyiyim. Ya sen?
Bakugou: Ben sınıf 13 kişiyken geldiğim için rahattım ve iyiyim.
Haruki: Çoook şanslısınnn. Nerden geliyorsun ki?
Bakugou: ******** sokağının orlardayım.
Haruki: EHE ben o sokağın bir üstündeyim-
Bakugou: O zaman okula beraber gidelim ne dersin?
Haruki: Olur olur! Saat kacta kalkıyorsun.
Bakugou: 08.30 gibi. Yemek yiyip çıkıyorum hemen.
Haruki: Şey ben 09.00 da kalkıyorum.
Bakugou: O zaman erken kalk.
Haruki: Ama erken kalkmak cok zoorr!
Bakugou: E benle gelmek istiyorsan erken kalkarsın.
Haruki: Tamam tamam.
Bakugou: En fazla sabahliyin ben seni arayarak uyandırırım. Ne dersin?
Haruki: He ona gerek yok ben alarm kurarım.
Bakugou: Peki.
Haruki: Dersin başlamasına ne kadar kaldı?
Bakugou: 4 dakika.
Haruki: O kadar zaman geçti mi? Ohaa
Bakugou: O kadar fazla konuşmamamıza rağmen zaman hızlı geçmiş.
Haruki: Evet evet.
Bakugou: Neyse birazdan yaşlı adam gelir. Önümüze dönelim.
Haruki: Ben zaten önüme dönüğüm. Senin dönmen gerekiyor.
Bakugou: Tamam tamam.
Önüme döndüm ve hocayı bekledim. Cidden Haruki ile konuşurken zaman hızlı geçmişti. Yani geç geldiği içindi galiba.
*Öğle arası*
Tüm sınıf: SONUNDA YEMEK YİCEZZ!
Has yemek saati geldi ve benim yemek yeme bozukluğum tavan yapmış bir şekilde. Birisi yemek yiyelim diye zorlarsa ben o zaman sıçmıştım.
Haruki: Bakugou!! Gel beraber yemek yiyelim!
SIÇTIM
Bakugou: Ben bu sabah kahvaltıyı sıkı ettim de şu an aç degilim. Belki başka bir zaman beraber yeriz.
Haruki: Ah peki. Yarın beraber yiyelim o zaman!
Bakugou: Tamamdır
Tamamdır dedim ama neden? Nasıl yicektim o kadar yemeği. O kadar yersem kesin kusardım. Benim bahane bulmam gerekiyordu. Yoksa yemek yeme bozukluğumu anlardı.
Öğle arası bittiğinde bir anda sınıf dolmaya başladı. Herkesin yüzünde üzgün bir ifade vardı. Onları böyle görmek daha çok içten içe gülmeme sebep oluyordu. Ama bunu dışa vuramazdım. Kesin yanlış anlarlardı.
Ders boş boş geçiyordu. Hiçbir şey anlamıyordum. Kafam gürültülerle doluydu. Konuları anlamakta zorluk çekiyordum.
Bir anda Haruki bana seslenmeye başladı. Nedenini anlamadım. Daha doğrusu ne dediğini bile anlamadım. Ona sadece boş gözlerle baktım.
...
Burda kesiyorum üzgünüm ama- yazmakta çok zorluk çekiyorum derslerden dolayı kusura bakmayın
Elimden geldiği kadarıyla bölüm- atmaya çalışacağım
Yorum atmayı unutmayın-
baybay<3-
