*önceki bölüm*
Naptım lan ben!? Amma iğrenç kişilik tarzı. Uzun bir süre olmasada yine de böyle devam etmem lazım. Ama şu anlık her şey iyi ve bozmamak için her şeyi yapmalıyım. Dayanabilirim.. yapabilirim..
...
Artık her şeyin sonuna geliyordum. Aynı bununda sonuna geldiğim gibi. O kadar saçma şeyler yapsamda aslından her şeyin bir sebebi vardı. Yaptığım o absürt planın bile. Planım birkaç aydır güzel gidiyordu ve artık İzuku'nun hislerinden emindim. Her şey istediğim gibi giderse belki de..
*Birkaç ay sonra*
Bakugou: *izuku'yu arar*
İzuku: Hai?
Bakugou: **** parkına gel. Bizim evin yakınlarında zaten. Kalabalık olan girişten değil sakin olan yerden gir. Beni görürsün zaten. Çok önemli bir konu o yüzden çabuk gel bekliyorum seni görüşürüz *kapatır*
İzuku: Lan-
Artık hazırım. O geldiği zaman her şey tamamlanıcak. Tabii geri tepmezse..
10 dakika sonra İzuku gelmişti. Nasıl bir telaşla gelmişse kan ter içindeydi. Üzerine rastgele bir şeyler giymiş ve gelmiş. Tanrıya şükür yaz olduğunu unutmadı da uzun kollu giymedi.
İzuku: Off- Çok sıcak lan! *Soluklanır* Evet Bakugou neymiş bu önemli şeyde beni bu kadar aceleye soktun? Bir de uzak olan girişi seçmişsin ulan yoruldum.
Bakugou: Hey İzuku... Sana bir şey demem lazım. Bu biraz garip ama..
İzuku: Neymiş bu "önemli" şey?
Bakugou: Gel başka bir yere gidelim. Takip et beni.
İzuku: Bilerek yapıyorsun değil mi? Meraktan çatlıyacağım işte söylesene hemen.
Bakugou: Olmaz yani utanıyorum *yüzü kızarır*
İzuku: (lan ne oluyor) Neyse gidelim.
*Sakura ağaçlarının altına gelirler*
Bakugou: İlk önce dediğim şeyden dolayı benden nefret etmeni istemiyorum.. Neyse konuya geleyim. Beraber bir hayat geçirdik. Çocukluğumuzdan bu ana kadar. Ne kadar kötü anılarımız da olsa sen benim bu sinir problemimi umursamayıp benle arkadaş olmak istedin. Eskiden cahil, berbat veya ne demek isterden öyleydim. Ama şimdi görüyorsun değiştim. Aramız çok iyi ve artık bir süreden sonra içimde bir hislerin olduğunu anladım. İzuku, seni seviyorum. Ve bu hislerin karşılıklıysa benim erkek arkadaşım olur musun! *Yere doğru eğilir*
İzuku: Bakugou..
Bakugou: Evet? Noldu? Yoksa kötü birşey mi dedim??
İzuku: Yok.. Bende seni seviyorum.
Bakugou: Seni tiksin- NE!? HARBİ Mİ? ÇOK TEŞEKKÜRLER *sarılır*
O sırada hemen bayıltıcı iğneyi çıkardım ve batırdım. Bunu ona yapmak istemezdim ama... Neyse ki güçlü bir bayıltıcıydı.
İzuku: Ne yaptı *sersemleşir* lan.. *bayılır*
Onu tam yere yapışacakken tuttum ve dikkatlice telefonumu çıkardım. Aizawa senseiden onu taşımak için yardım istemem gerekiyordu. Yoksa onu böylece polise götürseydim fazlasıyla dikkat çekerdim.
Hemen Aizawa sensei geldi ve onu hızlıca taşıdık. Bu yüzden bana hain diyebilirsiniz ama.. aslında evet. Bunu açıklayacak sözcükleri bulamıyorum. Kendimi iğrenç bir durumda hissediyorum ama yapmalıyım. Peki bu kadar pişman duyuyorsam neden böyle bir şey yaptım veya neden söyledim? Kişisel zevklerim için belki de.. Veya bir intikam? Olamaz.. intikam alıcak bir tek kişi varsa o da İzuku'ydu.
