*önceki bölüm*
"-izuku'dan-"
"Bakugou'ya hayal gibi görünüp onu daha çok mental olarak çökmesine sebep oluyordu. Aslında bu yaptığından memnundu. Ama nedense içindeki bir his buna üzülüyordu. Sanki villain olmak istemiyormuş gibi. Ama deku içindeki bu hisse rağmen villain olmaktan vazgeçmeyecekti. "
...
-Bakugou'dan-
Haberleri izledikten sonra daha doğrusu insan öldürme haberinden sonra biraz hava almak için dışarı çıkacaktım. Yorgunluktan ölüyordum aslında. O kadar çalışmadan sonra yorgun olmamak imkansızdı. Ve bugün sanki bir gariplik vardı. İzlenme havası.. Yani kim ve neden bilmiyorum ama işte bir gariplik vardı. Yine de belki uyumalıydım. Zaten yorgunum ve serbestiz. O yüzden rahat olabilirdim ve uyuyabilirdim.
Mutfağa gittim ve uyku ilacı aldım. Derin bir uyku çekebilmemin tek yolu buydu çünkü. Alıp içtikten sonra yavaş yavaş etkisini gösterdi. En sonunda uykuya daldım.
Yine belirli olmayan bir yerdeydim. Karanlık ama her yer görünüyordu. Bir sokakta tek başımaydım. Yürüyüp bağırmaktan başka bir şey yapmıyordum. Komik bir şekilde yardım dileniyordum. Ne kadar bunları kendim yapsam da durduramıyordum. En sonunda arkamda bir gölge belirdi. Tam arkamı döndüğümde tanıdık bir sima vardı. Ona yaklaştığımda yüzünü daha çok görebilmiştim.. O İzuku'ydu
İzuku: Hehehe~ Selam Bakugou! Beni özlemişsindir diye düşündüm ve geldim. Bakıyorum da kolunu kesmeyi durdurmuşsun. Yoksa artık bana yaptıklarından pişman değil misin?
Bakugou: Pişmanlıkdan değil! Sensei fark ettiği için yapmıyorum.
Izuku: Onun yerine kendimi çatıdan atlasaydın daha kolay olucaktı. İnsanlara daha az yük olurdun. Değil mi?
Bakugou: Artık öyle şeyler yapmıyorum! Ben bu konuda artık kesinim.
İzuku: Peki kolunu kestiğini kimin söylediğini merak ediyor musun? Mesela ben yüzündeki şaşkınlığı çok iyi tahmin edebiliyorum. Ve onun gerçek halini görmek beni daha da tatmin edicek.
Bakugou: Sensei kendisi öğrenmemiş miydi? Yani..
İzuku: Sensei sensei yeter artık. Şu Aizawa'dan bıktım artık! Senin o kaba ve kırıcı diline yakışmıyor bile.
Bakugou: Yeter artık! Benim sürekli değişmediğimi düşünerekten sürekli eski halimden bahsediyorsun. Beni bu yüzden rahatsız ediceksen sen yokmuş gibi davranmaya başlıyacağım!
İzuku: PUHAHAHA! SEN BENİ GÖRMEZDEN Mİ GELİCEKSİN?! ÇOK DA ÜZÜLDÜM. CİDDEN ACIYORUM SANA.
Bakugou: Hey İzuku! Ya da sana "deku" demeliyim ha? Sonuçta hala eski benim ya.
İzuku: Farketmiyor~ Zaten herkes bana öyle sesleniyor.
Bakugou: He peki haruki desem? Ona ne dersin? Sonuçta diğer bir ismin o! Ve benim yaptığım şeyleri söyleyen de.
İzuku: H-hey! Onu- onu nerden biliyorsun! Dur bir dakika.. Şaka yapıyorum ulan zaten o olduğumu söyliyecektim. Ama söylemeden önce anlamana şaşırmadım değil açıkçası. Gelişme var.
Bakugou: Beni kolay yem zannetme artık. Depresyondan çıkmış olmam zayıf olacağım anlamına gelmez.
İzuku: Hm hm aynen öyle. Gel de ölü bedenime anlat bunu.
Bakugou: İnanman veya inanmaman çok da umrumda değil açıkçası. Neyse şu an rüya veya herhangi bir şeyde olursam olayım bilmiyorum ama dünyada şu an saat kaç? Tahminin var mı. Burdaki yerde saat tam yedi.
İzuku: Saat orda 11 falandır.
Bakugou: Acaba ben saat kaçta uyudum ki? Yoksa ona göre burda biraz daha takılıyım.
İzuku: Saat 7 de uyudun. Bu arada bana farketmez. Zaten sıkılıyodum ve LOV'daki tüm aptallar öldü.
Bakugou: Sahi mi? Nasıl?
İzuku: Öldürdüm.
Bakugou: Sağol valla.
İzuku: Senden teşekkür veya benzeri bir şey demeni beklemezdim. Gelişiyorsun. Neyse biraz bekle de bir yerden uno falan getiriyim veya Jenga. Sen ne tercih edersin?
Bakugou: Tabu iyidir.
İzuku: Kültürlü piç.
Bakugou: Diyene bak ortaokul ineği.
İzuku: *mırıldanarak* iyi anlaşabilmemize sevindim..
Bakugou: Bende...
İzuku: Huh?
Bakugou: Ne "hah"! Söylediğin şeye cevap verdim işte.
İzuku: İyi halt ettin tamam mı?
Bakugou: Tamam.
İzuku: (deli yemin ederim gerizekalı bu çocuk ya) yarabbim sen bana akıl huzur ne veriyorsan ver de şu çocuğa artıdan beyin de ver.
Bakugou: Mantiken sende kendine beyin istedin. Sadece farklı bir cümleyle.
İzuku: Heh aynen. Bak öyle dedin ya oldu zaten.
Bakugou: Galiba yavaş yavaş uyanmaya başlıyorum. Burdaki zaman güzeldi. Ve senle vakit geçirmek.. Tekrardan yapmalıyız bence.
İzuku: Benimde buradaki görevim bitti. Ve evet diğer uyumanda da geleceğim. Böyle konuşmalar iyi oluyor *mırıldanarak* keşke rüya haricinde de böyle konuşabilsek..
Bakugou: Kesinlikle... Görüşürüz izuku..
İzuku: hm hm...
Belki de en güzel geçen rüyalarımdan birisiysi. İlk defa böyle bir şey oldu ve devam etmesini de istiyorum. Sonunda düzgün bir şekilde konuşabilmiştik ve mırıldanarak bile olsa bana çok güzel şeyler demişti. Belki de.. neyse. Bu bende güzel bir anı olarak kalbimin en güzel yerinde kalıcak.
(\aşık oldu bence benden söylemesi/)
...
Nasılsınız bakalım yazar-chan- sonunda yaşıyor. Onca şeyden sonra yaşayabilmem büyük bir başarıydı zaten.
Neyse bu bölüm benim duygularım- gibi onlarında ilişkilerini karmaşık yaptım nasılım? Kendimden bu konuda gurur duyuyorum :D
Umarım bölümü beğenmişsinizdir- yorum ve yıldız atarsanız çok mutlu olurumm
