AŞKA ESİR

16.bölüm

Bir gönüle yaslanın duvara ihtiyacı olmaz

Notu görünce mirzanın böyle bir hediye yollaması çok hoşuma gitmisti.

Hayatım boyunca ınsanlara önyargı ile yaklaşmayı yanlış buluyordum. Çünkü dıştan gördüğümüz kişi belki de kendini insanlardan uzak tutuyordu.

Ben küçüklüğümden beri bu konuda çok çektim. Bir zamanlar annem kızım dışardan çok soğuk, ve mesafeli duruyorsun dedigi zaman üzülürdüm. Insanların beni böyle tanımasını ve itici durmak istemiyordum. Ama büyüdükçe en onemlisi de tecrübe kazandıkça aslında bunun yüreğimiz için çok iyi olacağını düşündüm. En azından icini actigin insanlar seni kırıyordu sadece.

Bir kere güldüğün zaman hadlerini aşıyorlardı. Mirza'da tam olarak benim gibiydi. Yüreğini açtığı zaman tanırdın. Oysa dışarıdan yaklaşılamayacak bir karakter gibi gözükürdü.

♡♡♡

Kutuyu alıp kapıyı kapattım. Odaya götürüp dolaba koydum.o sırada kapı çaldı kızlar gelmişti.  kapıyı açtım. Açtığım an ikiside üzerime atladılar. Uzun zamandır görmemiş gibi sarılıyordu.

"Hoşgeldinizzzzz"

Seçil yanaklarımı öperek

"Kızım cok ozledimm"

Dediğinde ahsen ağlıyordu.

"Ne olduuu"

"Abla cok ozledim"

Dediğinde sarıldım. O da cok zor seyler yaşamıştı. Ilk önce benim yüzümden saçları kesilmisti sonra benim yüzümden kaçırıldı. Cok şükür ki birsey olmamıştı. Üçümüz salona geçtik.

"Nasılsınız"

"Asıl sen nasılsın "

dedi berçem.

"Iyiyim cok şükür"

"Abla, yeğenim nasıl"

"O da iyi iyiyiz cok iyiyiz"

diyip devam ettim.

"Eee nasıl geldiniz"

"Mirza bizim oraya gelince emreye söyledi bizi o buraya getirdi."

"Hmmm öyle mi"

dedigimde seçil bacağıma vurdu.

"Berçemmmm, bak kızım şöyle imalar yapma. Hem o beni sevemez"

"Neden"

"Çünkü, çünkü onun sevdiği varmış ama ölmüş ama sonucta yani hâlâ aklındadır"

Diyince yüzünün düştüğünü farkettim.

"Seçil neden öyle diyorsun."