His Pleasure [COMPLETED]

Last Chapter

After I and Xandrey talked, lumabas kami ng kompanya niya. He decided to go to some park and take me there. Huminga ako nang malalim.

Our talk intensed a bit. Nong sa part na na ang pinag-usapan namin 'yung about sa condo. Nagwala siya, galit ang kanyang mukha kanina. Balak niya pa nga sanang puntahan si Adrian, pero pinigilan ko siya. Kawawa naman 'yung tao, nananahimik tas bigla-biglang susugurin ni Xandrey. But after I explained everything to him, naibsan ang galit niya. Kumalma na rin siya at pinagpasalamat ko 'yun.

Naalis ang tingin ko sa bintana nang pisilin niya ang kamay kong hawak niya habang nagmamaneho.

"I'm sorry earlier. Ngayon ko lang kasi nailabas ang galit ko.. na naramdaman dati," sabi niya.

"It's fine," sagot ko. "I understand. Sino ba ang hindi magagalit kung makita mo ang taong mahal mo sa loob ng condo ng ibang lalaki? Kahit ako man sa sitwasyon mo, I will be furious. Not only that, baka hindi pa kita mapatawad."

He smiled. "Do you love me?"

Sumimangot ako. "Nasabi ko na iyan, ah!"

Ngumuso siya. "Edi ulitin mo? Gusto kong marinig, eh."

"Bahala ka dyan."

He parked his car and lumabas na kaming dalawa sa loob ng sasakyan. Pumunta kami sa isa sa bench dito sa park at nag muni-muni.

Ang gaan na ng loob ko kasi sa wakas ay na explain ko na ang side ko kay Xandrey matapos ng ilang taon. Mukhang okay naman na kaming dalawa at handa na kami sa hinaharap. Sure na akong sya ang aking papakasalan at makakatuloyan. Alam ko rin namang mahal niya ako kaya wala nang problema pa.

Again, I remembered my Mom. Tumingin ako sa mga puno na mapayapa at nililipad ng hangin ang mga dahon nito. Peace. This is what I needed. I need time to think of my missing Mother. Hanggang ngayon ay nag-aalala pa rin ako sa kan'ya. Im curious where she is? Is she in a good hands? O 'di kaya ay tinataguan niya lang ako?

Natatakot akong makita si Mommy, but at the same time gusto ko. I'm afraid to see her again kasi baka galit ang makikita ko sa kan'yang mukha kung makita nya akong muli. Baka hindi ko 'yon kakayanin. I felt Xandrey's hands in my waist, bumuntong-hininga naman ako. Im so lucky to have him, dahil sakanya ay nakakalimutan ko ang aking mga problema.

"Are you okay? What's bothering you?" He worried.

"I just miss my Mother. I don't know where she is. Hanggang ngayon ay hindi ko pa sya nakikita," sabi ko. "Baka alam niya kung saan ako pero tinataguan niya lang ako."

Pagak akong natawa. Of course, Mavyies. Who wants to see a daughter like you? Ano bang naitulong mo sa magulang mo noong naghihirap sya? Ni wala ka ngang ideya kung ano ang mga pagsubok na hinarap ng Mommy mo.

"You'll see her. Don't worry, baby. I assure you that," magaan niyang sabi. Ngumiti naman ako sakanya.

Umangat ulit ang tingin ko sa harap. Wala masyadong tao rito at iyon ang ipinapasalamat ko.

Pero parang tumigil ang aking mundo nang makakita ng pamilyar na mukhang nakatingin sa akin. Nanigas ang aking katawan, randam na randam ko iyon. Hindi ko alam kung ano ang aking reaksyon kaya nanatiling nakaawang ang aking mga labi.

Fuck! Is this my Mother? Syang-sya ito!

"Baby?" Xandrey softly called me.

I looked at him. "N-nakikita mo ba ang nakikita ko?"

Baka nananaginip lamang ako! What the fuck! Pero bakit parang totoong totoo ito! Randam na randam ko ang tingin sa'kin ni Mommy, kung sya nga ito. Nanginginig na rin ang aking mga kamay.

"Hmm. Go talk to your Mother."

"What the hell? Alam mo ba 'to?" Taka kong tanong sa kan'ya.

Ngumiti lamang sya at tumango. "Go. Talk to her."

Tumayo ako nang dahan-dahan, halos hindi ko na alam paanong tumayo nang maayos! I need to watch some tutorials on youtube how to walk and stand properly. Kasi ngayon ay parang nakalimutan ko kung papaano!

"Mavyies," her soft voice called me.

Ang bilis-bilis ng tulo ng aking mga luha, hindi ko 'yon matigil tigil. Sobrang nami-miss ko sya. Lumapit ako sa kan'ya pero pinanatili ko ang distansya sa pamamagitan namin.

"A-are you real?" Parang tanga kong tanong sa kan'ya. She chuckled.

Time passed at grabe ang iyak ko. Nagkamustahan kami ni Mommy. I missed her so much to the point na parang ayoko syang bitawan. She also explained everything to me. Lumayo sya to move on from the trauma my Daddy let her experienced. She said sorry but I stopped her from saying that.

"Mommy, there's nothing to be sorry."

"But still, baby, iniwan kita nang walang kasama.. I'm really really sorry. I was so selfish. Nagpadala ako sa sakit na naramdaman ko na nakalimutan kita.. baby, I hope you will forgive me," naiiyak niyang sabi.

Of course, why shouldn't I? I forgave her. Everyone deserved a second chance, especially my Mother. Naiintindihan ko siya. Sobrang sakit nang napagdaanan niya, at tama lang na inisip nya muna ang kanyang sarili nang mga oras na iyon. Besides, I have Adrian by my side back then. I have shoulders to cry on, but Mommy has no one.

I found out that Mom was all alone for the past years. Nagtrabaho sya bilang katulong sa mayamang pamilya. Buti na lang daw ay hindi sya kilala ng mag pamilyang ito at hindi kami kinontak. With that story of her, hindi ko maiwasang masaktan ulit. I can't imagine my Mother cleaning someone's house because she came from a rich family, and a helper? I mean, that's a decent job but it doesn't suit her.

One year passed, me and Xandrey are now husband and wife. Wala na akong mahihiling pa. Just earlier, I found out I was pregnant for 3 months already and I feel so happy. I jumped cause of happiness pero syempre, nag-ingat pa rin ako dahil nga ako ay buntis.

"Mami," my daughter called me. Kinakagat nya ang kanyang mapupulang labi habang nakanguso.

Napatampal ako ng aking noo! She was all mess! Sobrang rami ng cream na nakakalat sa kanyang mukha!Alam ko na naman kung sino ang pasimuno nito, eh!

"Xandrey!" I fucking shouted because of anger.

"Baby, sorry.."

"Sorry, mami. Dadi s-shaid we s-should pley da kwem, Mami.."

Oh, Lord! Ano na ang gagawin ko sa mag-ama ko?

The End.

A/N: It took me a long time to finish this because the school year started in the middle of this story. But I'm thankful to those few readers who waited for my updates. Thank you so much :)