Nie dam rady żyć bez ciebie | BYLER

Atak

27 marca

Pov: Mike

Will stał bez ruchu z oczami skierowanymi do góry. Wszyscy stali przerażeni i nie wiedzieli co robić. Najbardziej przejmował się Jonathan a po mojej twarzy spływało parę łez. Złapałem chłopaka za rękę

- WILL proszę obudź się- powiedziałem mocniej ściskając jego rękę- proszę..

- czy ktoś mógłby wytłumaczyć mi co się dzieje?!- wykrzyknął Steve wstając z krzesła

- Vecna..- powiedziałem cicho pod nosem

-co?- zapytała el a wszyscy wokół zaciekawiło się wspomnianą nazwą

- Vecna to on go atakuje- powiedziałem stanowczo- Will mi mówił że często go spotyka- dodałem przenosząc wzrok na Nancy

- Czyli wiedziałeś to i nic nam nie powiedziałeś tak?- zapytał Jonathan trzymając rękę na ramieniu willa

- Dowiedziałem się o tym może godzinę temu a Will prosił abym nikomu o tym nie mówił- popatrzyłem w stronę chłopaka - No dawaj Will

- Takie rzeczy powinno się mówić od razu- krzyknął Dustin

- Musi być jakiś sposób aby go obódzić- powiedziała Robin a po chwili dodała- czy Will mówił ci może coś jeszcze?

- Dużo by mówić - spojrzałem na dziewczynę- ale nie wydaje mi się że to może pomóc w tej chwili - poczułem jak dłoń którą trzymałem rękę wiła coś ciągnie do góry.

Gwałtownie odwróciłem się w stronę chłopaka. Will lewitował bez ruchu, głową prawie dotykał sufitu. Mocniej ścisnąłem dłoń chłopaka i na chwilę wstrzymałem oddech. Nie wiedziałem co miałem robić, nie chciałem go stracić, nie teraz. Słyszałem krzyki innych osób w stronę willa. Odwróciłem glowę w stronę El. Ona stała bez ruchu i z przerażeniem w oczach. Zauważyła mój wzrok na nią i popatrzyła się na mnie.

- Pomóż, proszę- cicho powiedziałem w jej stronę. Ona przełknęła ślinę i machneła głową  na znak że spróbuję

Poszła do kanapy i sciągnęła z niej granatową chustę. Zawiązała sobie nią oczy i usiadła po turecku na kanapie.

- El szybko!- krzyknął Jonathan gdy światło zaczęło mrugać. Nie wiem czy to z przyczyn mocy dziewczyny czy vecny który atakuje mojego przyjaciela

Wszystkie sprzęty w piwnicy zaczęły się włączać i wyłączać na przemian. Telewizor, światła, lampka przy biórku i radio. Z odtwarzacza włączyła się piosenka "Should I Stay or Should I Go" czyli ulubiona piosenka willa

- Załużcie mu to!- krzykneła El wskazując na odtwarzacz.

Max szybkim ruchem chwyciła za urządzenie i podbiegła do chłopaka a steave ruszył za nią, złapał ją za biodra i podniósł do góry tak by mogła dosięgnąć willa. Założyła mu słuchawki na na uszy a odtwarzacz włożyła do kieszeni w koszuli żeby nie spadł na podłogę.

- Widzisz coś El- zapytała Nancy

-Nie nic nie widzę...- powiedziała cicho a potem dodała- Nie chwila widzę go!- krzyknęła uradowana dziewczyna, z jej nosa zaczęła spływać krew. Uśmiech zagościł na mojej twarzy jednak gdy ręka willa obok się lekko poruszyła szybko zdałem sobie sprawę że to jeszcze nie koniec

Pov : Will

Szpony vecny były parę centymetrów nad moją twarzą kiedy usłyszałem swoją ulubioną piosenkę "Should I Stay or Should I Go" z zespołu: The Clash. Utwór ten zawsze mnie uspokajał i w pewny sposób pomagał. Zobaczyłem otwierający się tunel a w nim siebie i moich przyjaciół. Chciałbym do niego pobiec ale nie mam jak. Ploncza oplotły się wokół moich nóg tak że nie mogłem się ruszyć

- Już czas Will..- powiedziała postać a ja poczułem straszny ból w lewej ręce.

Nagle potwora coś odepchnęło a ja upadłem na ziemię. Zobaczyłem El z ręką wysuniętą do przodu. Krew leciała jej z nosa. Trzymała vecne w powietrzu za pomocą swoich mocy.

- Will!- krzykneła i podeszła bliżej mnie aby pomóc mi wstać

- Co ty tu robisz?- krzyknałem aby usłyszała

- Biegnij tam!- wskazała na tunel ignorując moje pytanie

- Oszalałaś, nie zostawię cię tutaj!

- Gdy będziesz bezpieczny ściągnij mi opaskę z oczu to mnie wybudzi!- rzuciła vecną o podłogę- Biegnij!

Ruszyłem w stronę tunelu jak najszybciej mogłem. Vecna próbował we mnie czymś rzucić ale udawało mi się robić uniki. Piosenka dalej leciała gdzieś w tle mojej głowy. Odwróciłem się na chwilę aby zobaczyć jak idzie El jednak nic nie zobaczyłem bo od razu jakiś ostry pręt wbił się w moje prawe ramię. Złapałem się i biegłem dalej już nie odwracając się za siebie. Byłem już tak blisko, ogromne kamienie cały czas spadały z nieba.

Pov: Mike

El już jakiś czas temu powiedziała że widzi willa, od tamtego momentu już nic się nie odezwała. Will dalej lewitował

- El pospiesz się!- krzyknęła max i nagle lewa ręka willa wykręciła się.

- Nie! Nie, nie ,nie to się nie dzieje prawda?- zacząłem płakac bardziej gdy z prawego ramienia chłopaka zaczęła tak po prostu lecieć krew

Gdy już wszystkie moje nadzieję zniknęły Will otworzył oczy i upadł na ziemię, chciałem wziąść go w swoje ramiona ale on je odrzucił i szybkim tempem udał się do El. Siągnął jej opaskę, ona wyrwała się ze swojego transu i oboje się przytulili.

Will przeżył. Nie wiem co bym zrobił gdyby im się nie udało.

Gdy Will przestał przytulać swoją siostrę szybko do niego podszedłem zanim zrobi to Jonathan i mocno przytuliłem chłopaka co on odwzajemnił.

- Wystraszyłeś mnie bardzo- powiedziałem przez łzy które dalej ciekły mi z oczu

- przepraszam Mike- delikatnie pogłaskał mnie po plecach

- Nie nie przepraszaj- powiedziałem cicho w jego ramię. Odsunąłem się od niego a on syknął z bólu i złapal się za swoją rękę

- Jak ręka?-zapytała max

- Boli- powiedział wykrzywiając minę Will

- A tu ci się stało?- zapytała Robin wskazując na ramię willa

- Jakiś ostry pręt wbił mi się w ramię- Powiedział pzryglądając się swojej ranie

- Mike idź opatrz Willowi tą ranę do łazienki wiesz gdzie jest apteczka nie?- spytała Nancy podchodząc do El

- tak, chodźmy- podałem szatynowi ręke a gdy poczułem że ją złapał lekko się zarumieniłem. Oboje wyszliśmy z piwnicy i udaliśmy się do łazienki

_____________________________________
Hejka

Trochę dłuższy rozdział dzisiaj. Mi się tak średnio podoba ten rozdział ale no cóż nic lepszego nie wymyślę. Jeśli są jakieś błędy proszę o komentarz