minho'nun hoşlandığı kız hakkında öğrendiklerinin ardından haftalar geçmişti. jisung kafa dağıtmak için jeju'da bir doktor olarak görev yapan abisinin yanına gelmiş, bir yandan da yaz tatilinin son demlerini yaşıyordu. yakında yeniden başlayacak olan dershane ile birlikte daha yoğun bir döneme gireceğinin herkes gibi o da farkındaydı. onu korkutan birçok şey vardı. ancak şimdi bunları düşünmeyi erteliyordu. çünkü bir kez düşünme paradoksuna girer ise asla çıkamayacağını bildiği kadar iyi tanıyordu kendini. ayrıca minho da onun kafasını karıştıran farklı bir nedendi. dersleri ile onun üzerini kapamaya çalışamıyordu bile. her gittiği yerde karşısına çıkan bir addı minho. murphy kanunları dedikleri bu olsa, diye düşünmekten kendini alıkoyamıyordu jisung.
bir gün yine abisi ile birlikte otururlar iken minho'yu ona anlatmaya karar verdi. abisi zaten jisung'un biseksüel olduğunu biliyordu ve onu her zaman destekleyici tavırlarını gösteriyordu. bundan dolayı endişelenmesi gereken pek bir şey yoktu. abisine konuyu açtığında abisinden tam da beklediği gibi bir yanıt aldı.
"senin aşık olduğun belliydi zaten jisung."
"ya abi! aşık falan değilim?"
"tamam aşık olmadığına inanmış gibi yapacağım. ancak çocuktan hoşlandığın bariz."
"bunu inkar edemeyeceğim sanırım... bilmiyorum, sadece ne hissedeceğimi ya da nasıl vazgeçeceğimi bilemiyorum."
"çok normal. daha küçüksün, pek fazla ilişki deneyimin de yok. çocuğun hareketlerinin kafanı karıştırması da normal bu yüzden. ama anlattığın tarzda bir kızın var olduğunu pek düşünmüyorum. dış görünüş olarak sarışın olan pek lise öğrencisi bile yok ki kore'de. hadi bu detayı geçeyim, bahsettiğin kişilik özellikleri bile birbiriyle çelişiyormuş gibi. çok inandırıcı gelen özellikler değiller bence."
"değil mi?! ben de pek inanamadım söylediğinde. dalga geçtiğini düşündüm açıkçası ilk başta. ama sonrasında söylediklerini daha da detaylandırıp ilerletince gerçekten bu kadar fazlasını da uydurmuş olamaz herhalde diye düşünmeye başladım."
"bilemiyorum. uydurmuş olabilir. insanların ne yapabileceği hiç belli olmuyor sonuçta. ayrıca anlattığına göre genelde içine kapanık ve kendi hâlinde bir çocuk. öyle insanların hayal dünyaları çok gelişmiş olabiliyor. bir yalan uydurup bunu devam ettirmek onun için zor olmayabilir."
"hâlâ benden hoşlanıyor olmasının bir ihtimali var mıdır yani?"
"aşık değilim diyen jisung'a da bak sen!"
"YA ABİ!"
jisung abisinin konuşmanın başından beri gülüp sinsi bakışlarını atmasından dolayı utanmıştı. yanakların da hafif yanma da hissediyordu. bir çocuktan bahsederken niye böyle olmuştu ki şimdi?
"tamam tamam, bence hâlâ bir ihtimal var. belki de hoşlandığını örtmek için böyle bir yalan söyleme gereğinde bulunmuştur bilemiyorum."
"peki son bir şey daha soracağım."
"sor bakalım."
"şimdi benim bir test kitabımda bu minho'nun ismi sürekli geçip duruyor. o sorunun fotoğrafını da çektim. arkadaşım dedi ki at çocukla konuşmuş da olursun. ama ben utandığım için atamadım. sence atmalı mıyım?"
"atabilirsin. neden bu kadar utanıp tereddütlü yaklaşıyorsun ki?"
"sadece... minho bu. ne yapacağı belli olmuyor. kötü bir yanıt verip moralimi bozabilir de yani."
"öyle bir şey yaparsa da görüldü atar geçersin. mesajı at, içinde kalmasından daha iyidir konuşman."
"tamamdır teşekkür ederim abi."
"ne demek minik aşık."
"abi!!!"
"tamam tamam hadi ben nöbete gidiyorum sen de ne istersen onu yaparsın. dışarıda partilemiş olsan bile annemlere söylemem merak etme."
"öyle bir şey yapsam senin de haberin olmaz ki mantıken."
"şşşt, bu kadar mantıklı konuşma ben gidiyorum."
"görüşürüz, dikkat et kendine. iyi nöbetler!"
"sen dee."
abisinin evden gidişinin ardından jisung sorunun fotoğrafını minho'ya attı ve altına da 'artık bu yayına telif atman lazım ismini de geç soy ağacına kadar yaymışlar artık' diye ekledi. mesajı göndermesinin hemen ardından donghyuck'a da mesajı minho'ya attığını söyledi. heyecandan ellerinin titrediğini fark ettiğinde sitenin bahçesine inip biraz dolaşmasının daha iyi gelebileceğini düşündü.
