၇၀ ခုနှစ်က မင်းရဲ့ခင်ပွန်းဆီ ကံကောင်းခြင်းတွေယူဆောင်သွားပါ (ဘာသာပြန်)

အပိုင်း ၁၃.၂ - ဝက်နံရိုးချိုချဉ်

Unicode

၇၀ ခုနှစ်က မင်းခင်ပွန်းဆီ ကံကောင်းခြင်းတွေ ယူဆောင်သွားပါ

အပိုင်း ၁၃.၂ - ဝက်နံရိုးချိုချဉ်

စုယွဲ့က သူမ အတွေးများကို ထိန်းထားပြီး သူ့ကို ကြည့်ပြီး အားတက်သရော အခိုင်အမာ ပြောခဲ့သည်။ "အကိုကြီး ဟန်၊ မင်းရဲ့ ခြေထောက်တွေ မကြာခင် သက်သာလာလိမ့်မယ်။ အဲဒီအချိန်ဆို အစ်ကို စစ်တပ်ထဲ ပြန်သွားရလိမ့်မယ်"

ဟန်အိုက်ကောက သူ့နှလုံးသားထဲ ခါးသီးစွာ ပြုံးလိုက်မိသည်။ သူ့ခြေထောက်တွေက အနာဂါတ်မှာ ကုသနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ စစ်တပ်ထဲ ပြန်ဝင်ဖို့ မဖြစ်နိုင်ဘူး။

သို့သော် သူသည် စုယွဲ့ရဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ကောင်းများအတိုင်း မနေချင်သလို အခြားသူများကိုလည်း အချည်းနှီးစိုးရိမ်ရန် နှိုးဆော်လိုခြင်းလည်းမရှိပေ။ဒါကြောင့် သူ ပိုကောင်းမလာဘူးလို့ မပြောခဲ့ပေ။ "ငါ မင်းရဲ့ စကားကောင်းကို ငှားမယ်။"

စုယွဲ့က သူမ စကားတွေကို မယုံမှန်းသိပေမယ့် အများကြီး မပြောခဲ့ချေ။ ခြေထောက်များကို ကုသရန်အတွက် ဆေးညွှန်းရရန် သူမအတွက် လုံလောက်သော အမှတ်များစုပုံရန်သာ အရာအားလုံးက စောင့်ဆိုင်းနိုင်သည်။

ဒီအကြောင်းအရာကို ထပ်မပြောတော့ဘဲ စုယွဲ့က ထပ်မေးခဲ့သည်။ “အစ်ကိုဟန်၊ အဲဒီနေ့က ဝါးကို ဖြတ်တာတွေ့တယ်။ ကျွန်မ အတွက် ခြင်းတောင်းလေး လုပ်ပေးလို့ရမလား။ ဈေးသွားတိုင်း ပစ္စည်းတွေဝယ်တယ်။ လုံးဝမကိုင်နိုင်ဘူး။ လက်တွေ လက်တွေ နာကျင်စေတယ်။ နောက်ကျောမှာ ခြင်းတောင်းရှိရင် ပိုလွယ်တယ်။"

တကယ်တော့ စုယွဲ့ ရဲ့ စကားတွေက နည်းနည်းတော့ မရိုမသေဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ တခြားသူတွေအကြောင်း သိပ်မသိတာမို့ ခြင်းတစ်ခုတောင်းလိုက်သည်။ တခြားသူတွေ အရှက်မရှိဘူးလို့ အကြောင်းပြချက်နဲ့ ရပ်တည်ပေမယ့် စုယွဲ့ မကူညီနိုင်ခဲ့ဘူး။ သူမသည် မည်သည့်အခါမျှ စကားမပြောဘဲ သူမတစ်ယောက်တည်းအတွက်သာ ပေးချေလိမ့်မည်။ သို့သော် ဟန်အိုက်ကောက ကွဲပြားသည်။ သူမသည် သူနှင့် လက်တွဲလိုသော သူဖြစ်သည် ။