၇၀ ခုနှစ်က မင်းရဲ့ခင်ပွန်းဆီ ကံကောင်းခြင်းတွေယူဆောင်သွားပါ (ဘာသာပြန်)

အပိုင်း ၄၁ - လုပ်ခ၊ လက်ထပ်ခွင့်တောင်းခြင်း

Unicode

၇၀ ခုနှစ်က မင်းခင်ပွန်းဆီ ကံကောင်းခြင်းတွေ ယူဆောင်သွားပါ

အပိုင်း ၄၁ - လုပ်ခ၊ လက်ထပ်ခွင့်တောင်းခြင်း

ကြာပန်းလေးနဲ့ မက်မွန်လေးတွေ ခေါက်ဆွဲတွေစားပြီးတဲ့အခါ အဘွားကြီး ဟန်က ဟန်အိုက်ကောနဲ့ ပြန်လာခဲ့သည်။ ဟန်အိုက်ကောရဲ့ မျက်နှာက ဘာအရိပ်အယောင်မှ မမြင်ရပေမယ့် အဘွားကြီး ဟန်ရဲ့ မျက်နှာကတော့ သိပ်မကောင်းဘူး။ သူမ အရမ်းစိတ်မကောင်းဖြစ်နေပြီဆိုတာ သိသာတယ်။

ကလေးရှေ့မှာ အဘွားကြီးဟန်က အခုတလော ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာကို မပြောပေမယ့် ကြာပန်းလေးတို့ ညီအစ်မတွေကို ရှင်းပြခဲ့သည်။ “မင်းအမေက မင်းတို့ကို မကျွေးတော့ဘူးဆိုရင် မင်း အဖွားကို လာရှာ။ အဖွားက မင်းတို့ရဲ့အဖွားပဲ”

ကြာပန်းတို့ ညီအစ်မက ဝမ်းသာအားရ ခေါင်းညိတ်ပြကြသည်။

အဲဒီနောက် အဘွားကြီးက ထပ်မပြောတော့ဘဲ မုန့်တွေ ဆက်လုပ်သည်။

မှောင်လာတော့ မုန့်တွေ အကုန်ပြီးသွားပြီ။ ညစာစားချိန်ရောက်ပြီဆိုတော့ အဘွားကြီးက ညစာစားပြီးမှ ပြန်ဖို့ စုယွဲ့ကို ပြောခဲ့သည်။ နေ့ခင်းက ဟင်းတွေအများကြီးကျန်သေးတယ်။ ညနေဆို နွေးရုံပဲ။ ဒီနေ့ မစားဘူး မနက်ဖြန် သိုးသွားနိုင်တယ်။

စုယွဲ့က ခေါင်းငြိမ့်ခဲ့သည်။

အဘွားကြီး ဟန်က ကြာပန်းနဲ့ မက်မွန်လေးတွေကို ပြန်မလွှတ်ဘဲ ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကို ဒီမှာနေပြီး မပြန်ခင် သူတို့နဲ့ စားခိုင်းသည်။

ကြာပန်းက အဖွားရဲ့ နေရာမှာ စားချင်ပေမယ့် ခေါင်းခါပြီး ပြောခဲ့သည်။ "အဖွား ထောင်ဟွာနဲ့သမီး စားဖို့ အိမ်ပြန်မယ်။ သမီးတို့ ရိက္ခာက ဒီမှာ မရှိဘူး၊ ဒါကြောင့် အဖွားရဲ့ ရိက္ခာကို အမြဲတမ်း မစားနိုင်ဘူး။" ဒီနေ့ သူမနဲ့ ထောင်ဟွာ စားပြီးပြီ။ အဖွား အများကြီးမစားနိုင်တော့ဘူး ဒါမှမဟုတ် သူမ အဖွားရဲ့ ရိက္ခာက မလုံလောက်တော့ဘူး။

အဘွားကြီး ဟန်က ဉာဏ်ကောင်းကြောင်း သိပြီး  သူမ၏ ဒုတိယသား ဇနီးမောင်နှံ၏ ဘိုးဘေးအယူအဆကို ပိုပြီး စိတ်ဆိုးလာခဲ့သည်။ မစ္စဟန်ကသူမဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ပြီး ပြောခဲ့သည်။ " အဲ့ဒါက အဆင်ပြေတယ်။ နေ့လယ်က အသီးအရွက်တွေ အများကြီး ကျန်နေတော့ စားဖို့ လုံလောက်တယ်။ နွားနို့နဲ့ ပြောင်းဖူးမုန့် လုပ်ကြရအောင်။"ဒုတိယချွေးမက ညစာစားဖို့ ညီအစ်မတွေကို ပြန်လာဖို့ မပြောဘူး။ သူမက(ဒုတိယချွေးမ) ညီအစ်မတွေကို ဒေါသဖြစ်နိုင်တယ်၊ အခု သူတို့ စားရမလား မသိဘူး။