၇၀ ခုနှစ်က မင်းရဲ့ခင်ပွန်းဆီ ကံကောင်းခြင်းတွေယူဆောင်သွားပါ (ဘာသာပြန်)

အပိုင်း ၄၇ - မိသားစုအတန်း

Unicode

၇၀ ခုနှစ်က မင်းခင်ပွန်းဆီ ကံကောင်းခြင်းတွေ ယူဆောင်သွားပါ

အပိုင်း ၄၇ - မိသားစုအတန်း

ကလေးနှစ်ယောက်က အော်ဟစ်အော်ခေါ်ကြသည်။ ဟန် ဒုတိယဇနီးက အပြင်ကနေ ဝင်လာပြီး ရှောင်လိန် ငိုနေတာကို မြင်တော့ နှလုံးတွေ နာကျင်သွားခဲ့သည်။ မြန်မြန်လျှောက်သွားကာ ပွေ့ဖက် ချော့မြူပြီး ​မေးခဲ့သည်။ “ဘာကိစ္စဖြစ်လို့လဲ”

ရှောင်လိန်က သူ့အမေရောက်လာတာကိုမြင်တော့ သူက တိုင်ခဲ့သည်။ "အမေ၊ အဖွားက အရသာရှိတဲ့ အစာကို မပေးဘူး။ အဖွားက တွန့်တိုတယ်!"

ဟန်၏ဒုတိယချွေးမသည် ဤတစ်ဉီးတည်းသောသားကို ချစ်လှစွာသောသားအဖြစ် အမြဲမှတ်ယူထားခဲ့ပြီး သူမသား မှားယွင်းနေတယ်လို့ ခံစားမိဖို့ ဝန်လေးနေခဲ့သည်။ သူပြောသည်ကိုကြားပြီးနောက် အဘွားကြီးဟန်ကိုကြည့်ကာ ပြောခဲ့သည်။ “အမေ၊ ကလေးက ငယ်သေးပြီး မသိနားမလည်ပေမယ့် အမေက ဘယ်လို အဖွားလဲ။ မဟုတ်ဘူးလား? ”အစားအသောက်နည်းနည်းပဲဟာကို အရမ်းတွန့်တိုနေတယ်။

အဘွားတစ်ယောက်အနေနဲ့ သူမမြေးကို ကျွေးဖို့ ဝန်လေးနေတယ်လို့ ဆိုလိုတာလား။ အဘွားကြီး ဟန်က သူမ စကားကြောင့် ဒေါသအရမ်းထွက်ပြီး ရှင်းပြဖို့ စိတ်မ၀င်စားဘဲ ဒေါသတကြီးနဲ့ ပြန်ပြောခဲ့သည်- "ကောင်းပြီ၊ ငါ ခွေးကို ကောင်းကောင်း ကျွေးခဲ့တာပဲ။ ငါရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်ရပြီ။ နင်တို့ ငါ့အစာစားတာ လာကြတာတော့ မှန်တယ်လို့ ထင်တယ်။ တစ်နေ့မှာ နင့်လောက်မကောင်းရင် ငါမှားတယ်လို့ ဆိုလိုတာလား။ ငါလူကောင်းတစ်ယောက်မဖြစ်တော့ဘူး။ နင် ငါ့ကိုအဝေးမှာထားခဲ့လိမ့်မယ်။ ငါ့ကို ဘယ်သူလာရှာရှာ ငါလည်း မပေးဘူး!"

ဟန် ဒုတိယဇနီးက မျက်လုံးပြူးသွားကာ သည်းမခံနိုင်တော့ပေ။ အဘွားကြီး လက်ထဲတွင် ပိုက်ဆံရှိပြီး အစားအသောက်ကောင်းများကို ချက်ပြုတ်တတ်သည်။ အစားအစာက သူမတို့ထက် များစွာသာလွန်သည်။ကလေးများရောက်လာသည်နှင့် အရသာရှိသော အစားအစာများကို စားနိုင်တဲ့အတွက် သူမလည်းချွေတာနိုင်သည်။ အဘွားအိုက စိတ်ဆိုးပြီး ကလေးကို မပေးရင် ဆုံရှုံးတာပဲမဟုတ်ဘူးလား။