BAYAN AYKIRI [TAMAMLANDI]

32. Bölüm

• BAYAN AYKIRI •
  Mahi Nehar

Keyifli okumalar!

BÖLÜM 32: KIZ KAÇIRMA

Saçma bir karar vermeden önce kafamın içinde Sokrates, Platon, Aristo ve ben evrensel mantık çerçevesinde yerinde kararlar almak için toplantı yapıyoruz. Yo... Ne delirmesi millet? Bunların hepsi gerçek!

Uğur böceğimin araba sürme sevdası da öldüğüne göre, helva kavurup yas tutmamızda artık bir sakınca yoktur herhalde? Göz devirme... Yoksa şu genç yaşımda katil olup çıkacaktım Doruk'un yersiz araba sürme teklifi yüzünden. Neyse ki ünlü düşünürler benimle birlikteydi ki hata yapmadım; yoksa Eros küçük bir pamukla... Nihahaha! Cümlenin devamı gelmesin. CÜMLENİN DEVAMI GELMESİN!

Bizim evin oraya geldiğimizde arabadan kendimi nasıl attığımı bir Allah, bir de ben bilirim arkadaşlar. Direksiyon, İpek'ten girişimci Eros'a geçince içim bir nebze olsun rahat etmişti. En azından sağ salim eve tek parça halinde dönebilmiştik sonunda. Kapının önünde Selin ve Melih vardı. Ulan bunlar niye oradaydı? Ne yapıyorlardı? Ne olmuştu ki? Neden ikisi yalnızdı? Diğerleri neredeydi? Neler oluyordu? Düşüp bayıl istersen Leyla. Düşüp bayıl...

Beni gören Selin, "Ne bu halin Leyla? Yüzün kireç gibi olmuş." dedi. Kefen eşittir mezar Bombacı. Nasıl kireç gibi olmasın cillop gibi yüzüm he? Karalar bağlayacaktın neredeyse bugünden sonra bir tanem. Şükürler olsun ki buradayım! Yaşıyordum... BEN YAŞIYORDUM MİLLET!

İpek, "Benim yüzümden bu halde Leyla." dedi morali bozuk bir şekilde. Ah, benim masumum ah! Senin suçun, heyecan yapıp gaza yüklenmekti sadece. Üzülme... What?

Anlamayarak bakmıştı ikili ekip. "Nasıl yani?" diyerek araya girmişti Melih.

"Sen bile isteye Leyla'ya zarar vermezsin İpek. Ne oluyor? Düzgün bir şekilde anlatır mısın, lütfen?" demişti gerilen Selin. Sakin ol şampiyon. Bir şey olduğu yok!

"Bugün itibariyle araba sürme hevesim öldü." dedikten sonra Bombacı elini ağzına götürmüştü hızla.

"Kötü bir şey mi oldu, yoksa?" Aynı ben... Önce kötüyü, sonra iyi şeyleri düşünürüz. Tencere kapak, Hollanda yolu görünmüyor ne yapak?

"Hayır, be." diye artistler gibi araya girmiştim. "Sadece küçük bir kazadan son anda kurtulduk o kadar." Küçük? Kurtulmak? Ahahaha! Gül geç Leyla, gül geç...

"Kaza mı?" diye bağırmıştı kâküllü yârim. Arkadan bize doğru gelen Yaman da duyduğu için yanımızda bitmişti o da hemen. Lan YAŞIYORUM dedim ya! Aman be, iç sesimdi bu! E, o zaman görünmüyor muydum, yoksa? Ben görünmez mi oldum şimdi? Abavvv! Gelsin o zaman sonsuz hinlikler...

"Ne kazası?" dedi şaşırırken. Zincirleme aşk kazası! Göz devirme...

"Niye telaş yapıyorsunuz? Biz iyiyiz tamam mı?" diyerek parlamıştı birden İpek. Kedimiz, aslan kesildi ayol! Pisi- pisi sakin anam sakin...

Bunu gören Doruk, "Sevgilimin üzerine gitmeyi bırakır mısınız lütfen?" dedi goril gibi hırçınlaşarak. Hele orangutana bakın siz millet! GORİL? ORANGUTAN? HACKER? EROS? GİRİŞİMCİ? HAVUÇ? Ay aldı başını gitti bununda takma isimleri he. Devamını siz getirin bari. Yoruldum anam. Buna iki tane çakmayayım mı ben şimdi? Bütün alfabeyi sırf ona harcamışım ayol!

Masum kelebekler gibi, "Sevgili mi?" demişti hepsi birden şok içinde. İpek utanmış olacak ki, içeriye doğru kaçmaya yeltenirken kolundan tutup yakalamıştım onu. Reflekslerim ve ben... Guinness Dünya Rekorları kitabına girmeyi hak ediyorduk bence! Aksini iddia eden? Sessizlik...