Νύχτες Καλοκαιρινές

24. Μαζί

«Είστε αδέλφια.»

«Είστε αδέλφια.»

«Είστε αδέλφια.»

Οι καρδιές των δύο αντρών είχαν συγχρονιστεί με τα μυαλά τους και επαναλάμβαναν την ίδια φράση για αρκετή ώρα. Κοιτούσαν ο ένας τον άλλον και μετά τον Χρήστο και δεν μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν αν αυτό που άκουγαν ήταν αλήθεια. 
Ήλπιζαν απλά να είναι ακόμη ένα ψέμα , μια τραγική ειρωνεία, ένα κακόγουστο αστείο. Ας ήταν οτιδήποτε, όχι όμως αλήθεια. Ένιωθαν ότι είχαν απ'την αρχή ένα παράξενο δέσιμο, μια διαφορετική σχέση, σε καμία περίπτωση δεν περίμεναν αυτό το γεγονός στις ζωές τους.

Ο Ορφέας, ένιωσε αμέσως να μουδιάζει όλο του το σώμα και ξαφνικά πονούσε σαν να του είχε χαράξει κάποιος την ψυχή με το πιο κοφτερό μαχαίρι και να του έριχνε αλάτι γελώντας χαιρέκακα. Είχε συμπεριφερθεί με τον χειρότερο τρόπο στον  Σταύρο και το είχε μετανιώσει οικτρά, είχαν κάνει ώρες συζήτηση και το είχαν λύσει, όμως μετά από αυτό άλλαζαν όλα μέσα του. Είχε προδώσει ό,τι πιο ιερό είχε...οικογένεια! Από την πρώτη στιγμή, απορούσε με τη δύναμη του Σταύρου και με την συγχώρεση που τόσο απλόχερα του είχε δώσει. Πως μπορούσε; Πως γινόταν να μην τον μισεί με όλη του τη δύναμη; Τώρα, όλα έβγαζαν λίγο περισσότερο νόημα. Ίσως ενδόμυχα, να ένιωθε την αδελφική αγάπη χωρίς να ξέρει...ίσως.

Απ'την άλλη, ο Σταύρος προσπαθούσε να αγνοήσει το όποιο συναίσθημα ένιωθε εκείνη τη στιγμή και να επιστρατεύσει την ψυχραιμία και τη λογική που είχε αποκομίσει από τα τόσα χρόνια σαν αστυνομικός. Τον κυνηγούσαν οι τύψεις πολύ έντονα για τον πυροβολισμό του Ορφέα, μα στη γνωστοποίηση της μεταξύ τους σχέσης όλα έγιναν πιο έντονα. Είχε ευθύνη για τον παρ'ολίγο θάνατο του αδελφού του. Δεν το χωρούσε ο νους του, δεν μπορούσε να το πιστέψει. Του είχε φανεί και του ίδιου περίεργο το πως διαχειρίστηκε την όλη κατάσταση μαζί του, δεν ήταν δυνατόν όμως να φτάσει η σκέψη του μέχρι εκεί. Ένιωθε χαμένος και για πρώτη φορά στη ζωή του, τόσο ανίκανος να αρθρώσει λέξη.

Η Νάνσυ τους παρακολουθούσε ούσα πιο σοκαρισμένη από ποτέ. Έτρεμε και με κόπο συγκρατούσε το βάρος της στα πόδια της. Πίστευε πως τα είχε δει όλα, πως αυτή η υπόθεση δεν μπορούσε να γίνει πιο περίπλοκη αλλά για μια ακόμη μια φορά η ζωή της αποδείκνυε πως τίποτα και κανείς δεν είναι όπως φαίνεται. Δεν είχε μπει στη διαδικασία να σκεφτεί πολύ το πως και τα βρήκαν τόσο εύκολα ο Ορφέας με τον Σταύρο, την ενδιέφερε απλά να είναι καλά και οι δύο. Είχε χαρεί πάρα πολύ με τις εξελίξεις στις μεταξύ τους σχέσεις και δεν την ενδιέφερε να εμβαθύνει στους λόγους για τους οποίους ο Σταύρος τον συγχώρεσε. Η αποκάλυψη αυτή όμως, ήρθε για να φέρει τα πάνω κάτω και άλλαξε οτιδήποτε σκεφτόταν ως πιθανή απάντηση. Κοιτούσε τους τρεις άντρες εναλλάξ και δεν ήξερε τι να πει και σε ποιον.