Νύχτες Καλοκαιρινές

11. «Η ώρα περνάει...ξανά.»

Νάνσυ

Μπαίνω στο καράβι χωρίς να ρίξω ούτε ματιά πίσω μου και ανεβαίνω απευθείας στο σαλόνι. Προσπαθώ να αποτρέψω το μυαλό μου απ'το να σκεφτεί οτιδήποτε σχετικό με το νησί.

Αν κοιτούσα πίσω πριν ανέβω, θα έτρεχα στην αγκαλιά του και δεν θα τον άφηνα λεπτό. Δεν θα έφευγα και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να γίνει τώρα.

Προχωράω  ανάμεσα στον κόσμο, σέρνοντας πίσω μου τη βαλίτσα μου και ψάχνω χώρο σε κάποιον καναπέ για να καθίσω.

Μετά από λίγα λεπτά βρίσκω έναν γωνιακό καναπέ που χωράει ίσα ίσα ένα άτομο και μόλις παρατηρώ ότι έχει και πρίζα δίπλα, αποφασίζω να καθίσω εδώ για το υπόλοιπο του ταξιδιού.

Το συγκεκριμένο πλοίο περνάει από πολλά λιμάνια και καταλήγει στον Πειραιά, οπότε είναι ένα μικρό θαύμα το ότι βρήκα θέση.

Βάζω τη βαλίτσα απ'την μέσα πλευρά του τραπεζιού και παίρνω από την τσάντα μου το βιβλίο μου για να διαβάσω. 

Οι ώρες είναι πολλές και το βιβλίο είναι η καλύτερη παρέα για πολύωρα ταξίδια. Ξεφεύγει το μυαλό, ανοίγει η ψυχή, γεμίζεις ολόκληρος. Ο Κικέρων, ο Ρωμαίος ρήτορας, έλεγε πως ένα βιβλίο είναι όλα όσα χρειάζεσαι. Αχ και να ήξερε πόσο δίκιο είχε.

Είναι πολλές οι φορές που δεν με ενδιαφέρει τίποτα, παρά το να διαβάσω λίγες σελίδες και να χαθώ στον μαγικό κόσμου του κάθε πρωταγωνιστή. Να ξεχάσω για λίγο τα δικά μου προβλήματα, να αφήσω λίγο πίσω τις δικές μου ανησυχίες.

Αυτή τη φορά , δεν μπορώ να κάνω το ίδιο. Κοιτάζω τις γραμμές του βιβλίου και προσπαθώ να διαβάσω, μα το μόνο που βλέπω είναι τα γράμματα να χοροπηδούν μπροστά μου και το κείμενο δεν έχει καμία συνοχή.

Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ καθόλου οπότε το κλείνω και γυρίζω ώστε να κοιτάζω τη θάλασσα.

Φαίνεται τόσο γαλήνια, σε αντίθεση με την ψυχή μου και το μυαλό μου.

Δεν πέρασε πολύς χρόνος από την ώρα που έφυγα και θέλω ήδη να γυρίσω πίσω. Να χωθώ στην αγκαλιά του, να μυρίσω το άρωμα του, να τον φιλήσω και να μην με νοιάζει τίποτα άλλο. 

Η απόσταση φαντάζει όσο και πιο δύσκολη όσο τη σκέφτομαι. Στην αρχή μου φαινόταν πιο απλό μα κάθε λεπτό, το συναίσθημα γιγαντώνεται και φοβάμαι. 

Το χειρότερο είναι ότι οι επόμενες μέρες, θα είναι πολύ δύσκολες και πιεστικές και ξέρω ήδη πως θα μου λείπει κάθε μέρα και πιο πολύ. Θα είναι μια εξαιρετικά πιεσμένη περίοδος και τον χρειάζομαι δίπλα μου.