another day on the obx

7. 'Ik ben NIET meer bang van je!'

pov Janne:

Ik word wakker in een stoel in een kamer. Dan besef ik me dat ik in het ziekenhuis ben vanwege JJ. Ik kijk naar hem en zie dat hij vredig aan het slapen is, met zijn rug nog steeds naar mij toe. Er word dan ineens op de deur geklopt. Ik doe de deur open en zie de dokter staan. 'Goedemorgen, hoe gaat het met onze patiënt?' vraagt hij. 'Goed denk ik, hij ligt nog te slapen.' 'Nee hoor, ik ben klaar wakker.' zeg JJ dan tegen de dokter. 'We hebben goed nieuws meneer Maybank, u mag vandaag weer naar huis. U moet alleen opletten voor fel licht een veel lawaai. Voor de rest mag u alles weer doen, ook naar school gaan.' knipoogt hij. De dokter vertrekt weer uit de kamer. Dan vraag ik: ' heb je goed geslapen?' 'Ja dat gaat wel' zucht hij. * Wow, zeg anders dan gewoon dat ik me niet moet bemoeien hé.* denk ik in mezelf. 'Moet ik je helpen met je rugzak in te pakken?' 'graag.' Ik pak zijn rugzak en stop zijn spullen er in. Vervolgens lopen we de kamer uit recht naar de balie, waar we uitchecken. Onderweg naar huis is het de hele tijd stil. 'Hier rechts af' zegt hij uiteindelijk. 'Parkeer je hier maar, ik kan wel alleen tot daar stappen, en trouwens bedankt.' zegt hij en hij loopt nog een beetje wankelend naar zijn huis. 'Ik loop wel mee' zeg ik als ik zie dat JJ bijna op de grond ligt. Ik stap naar hem toe en ondersteun hem. *Wow wat een krot waar hij in woont.* denk ik bij mezelf nadat hij zegt dat dit zijn huis is. 'Ik kan het vanaf hier wel alleen, bedankt.' glimlacht hij. Hij heeft zo een mooie glimlach. *Nee Janne! Niet denken, hij haat jou en jij hem!* Ik stap dan terug naar mijn auto. Dan stop ik want ik hoor geschreeuw. Al stappend luister ik naar het geroep van een man. Ik herken de stem, de stem van zijn vader! Vervolgens sluip ik dichterbij en zie zijn vader uithalen naar hem. Voor ik het besef zijn ze elkaar aan het slaan. Ik kan het niet meer aan en wil naar voor stappen maar dan merkt zijn vader me op. Hij is afgeleid en daardoor kan JJ hem op de grond duwen. Hij pakt een grote moersleutel en wilt zijn vader slaan, maar hij houd zich in. Dan zegt hij:' IK BEN NIET MEER BANG VOOR JE! HEB JE ME BEGREPEN?! NIET MEER!' Hij staat op en zijn vader vertrekt op een motor. Ik loop naar JJ en hij barst in tranen uit in mijn armen. *Ik vind dit zo erg voor hem.* 'JJ, je kan best gaan rusten nu. Je hoofd heeft rust nodig.' zeg ik. Hij veegt zijn tranen af en vraagt: 'Wil je dit alsjeblieft aan niemand vertellen, ook niet aan de groep?' Ik knik en geef hem nog een knuffel. 'Bedankt, ik meen het. En, het spijt me, voor de ene keer dat ik zo gemeen deed. Ik kan niet zo goed om gaan met veranderingen.' geeft hij toe. 'Het geeft niet, en het spijt mij ook, van je hoofd.' glimlach ik. Dan stapt hij naar binnen en staat in het deurgat. 'Als er iets is JJ, bel me oké. Ik ben er voor je.' zeg ik. Vervolgens stap ik naar mijn auto en rijd naar huis. *JJ is eigenlijk best aardig. Ik heb me echt vergist in hem. Hij is lief en grappig en hij ziet er ook nog best goed uit, met zijn blauwe ogen en blond golvend haar.* Waar denk ik ook eigenlijk aan, ik heb nog heel veeeeeeeel huiswerk te doen dusss... Laten we daar maar aan beginnen. Ik sla mijn boek open maar dwaal steeds met mijn gedachten ergens anders naar toe,........JJ.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------HET 7DE HOOFDSTUK DAN MAAR WEER!:))