another day on the obx

24. Lucky me

Pov Janne:

Opeens voel ik een hele golf water over me gaan en voor ik het weet lig ik in het water. *Kom op zeg, dit was letterlijk ons moment!* denk ik in mezelf. Waarom gebeurde dit ook gewoon. Snel komt JJ naar me toe gezwommen en lacht. "Nou, die zee heeft gewoon zomaar mijn moment afgenomen." lacht hij terwijl hij nog dichter komt. 'Ah zo! En hoezo was het dan wel jouw moment? Was je iets van plan dan?' hou ik me van de domme. Hij glimlacht nog steeds. "Je weet wat ik bedoel." knipoogt hij. 'Euhm, nee eigenlijk niet nee.' antwoord ik al bijtend op mijn onderlip. Langzaam gaat hij met zijn hand door zijn blonde haren. zijn ene hand brengt hij naar mijn heup, en zijn andere hand naar mijn wangen. Ik voel dat ik bloos, maar het maakt me niet uit. Steeds komt hij dichter en dichter totdat onze gezichten elkaar bijna raken. Alweer bijt ik op mijn onderste lip. 

Voorzichtig voel ik zijn lippen op de mijne. Ze zijn zacht en nat door het water. Heel de wereld rondom ons lijkt wel verdwenen. Het voelt zo goed en juist en veilig aan. Na wat een eeuwigheid leek te duren, stopte onze kus. Er verschijnt weer een glimlach op zijn gezicht.

Ik voel twee handen op mijn schouders, die me opeens naar beneden duwen. Snel hap ik naar adem en voor ik het weet ben ik kopje onder. Proestend kom ik weer boven. Ik zie JJ al lachend naar me kijken. Ik lach liefjes naar hem terwijl ik hem op zijn beurt onder water duw. Ook hij komt al proestend boven, en samen schieten we in de lach. Ik zwem naar ons surfboard en kruip er voorzichtig op. JJ klimt met een vlotte beweging ook op het board en komt dicht naast me zitten. Onze vingertoppen raken elkaar lichtjes aan waardoor ik een leuke, kleine shock krijg door heel mijn lichaam. "Weet je dat je heel erg mooi bent." zegt JJ opeens terwijl hij kijkt naar de horizon. Ik bloos. Langzaam kruip ik dichter tegen hem aan en leg ik voorzichtig mijn hoofd op zijn schouder.

Pov JJ:

Loom word ik wakker en kijk ik om me heen of ik Janne ergens zie. 'Janne!' roep ik. Geen antwoord. Bruut wrijf ik in mijn ogen. Huh? Waar is ze nu? Als een gek loop ik door het huis te rennen in de hoop dat ik haar vind. Tevergeefs. Na een aantal minuten gezocht te hebben, geef ik het op. *Waar is ze nu?! Ik dacht echt dat ze naast me lag! Ze kan toch niet verdwenen zijn? Of,... Heb ik dit allemaal gedroomd?! Het zou wel verklaren waarom alles zo goed verliep. Normaal heb ik nooit geluk.* Denk ik dramatisch na. Met een plof laat ik me op de bank vallen. Waar kan ze nu toch in godsnaam zijn?!