another day on the obx

20. Argh!

Pov Janne:

Opeens word de deur met een knal open gestampt. In de deuropening zie ik iemand staan. Het is JJ! Ik hoopte dat hij naar mij kwam, maar hij loopt al stampend naar Rafe toe. Al snel begint hij hem te slaat totdat Rafe valt van de pijn. Ik hoop dat hij stopt maar dat is het geval niet. JJ blijft doorgaan. 'JJ! Stop! Laat hem!' Roep ik naar hem terwijl een traan mijn ooghoek verlaat. Tot mijn verwondering stopt JJ eindelijk. Hij kijkt me meelevend aan. Langzaam stapt hij naar me toe en omhelst me voorzichtig. Al snel omhels ik hem terug en zo staan we even in de kamer, al knuffelend. *Ik hoop dat hier geen einde aan komt* zit ik bij mezelf te denken. Ik leg mijn hoofd op JJ's schouder. "Argh!" zegt JJ pijnlijk. Snel stop ik met knuffelen en kijk naar zijn schouder. Dan zie ik dat het hevig aan het bloeden is en kijk ik recht in zijn ogen. 'JJ, wat is er gebeurt?!' vraag ik geschokt. "Niets erg hoor. Één van Rafe zijn vrienden heeft me in mijn schouder geschoten toen ik wou ontsnappen." antwoord hij alsof dat de normaalste zaak van de wereld is. Ik kijk hem verwonderd aan. 'We moeten dit echt verzorgen JJ.' zeg ik terwijl ik hem aan zijn andere arm uit de kamer meesleur. Hij zucht maar stribbelt toch niet tegen. Zo snel als we kunnen proberen we een uitgang te vinden in dit doolhof. "Euh Janne, volgens mij zijn we hier al eens geweest." zegt JJ terwijl hij wijst naar een druppel bloed, wat waarschijnlijk van hem is. Ik slaak een zucht van vermoeidheid. "Kom op Janne. We moeten voort. Geen tijd te verliezen. Straks bloeden we hier samen dood." lacht JJ naar me. 'Dat is niet grappig JJ. Ik bloed niet zó heel hard. Jíj wel daarentegen. We moeten echt naar huis zien te komen.' antwoord ik. "Dat zal heus wel gebeuren hoor. Geduld hebben." glimlacht hij naar me terwijl hij mijn hand pakt me me meetrek. "Ik denk dat ik de weg weer weet." zegt hij opeens.

Na nog een aantal minuten rond te hebben gedwaald, vinden we de uitgang eindelijk. Gelukkig herken ik de weg naar huis. Eindelijk zijn we thuis, mijn benen deden na een tijd zo veel pijn doordat ik JJ ondersteunde. Zo stil mogelijk doe ik de deur open in de hoop dat Tamara en Herbert me niet horen. Voorzichtig zet JJ zich op één van onze stoelen terwijl ik de verbanddoos ga halen. "Verzorg jij je maar eerst Janne. Dat van mij komt nog wel hoor." zegt JJ. Ik merk de paniek in zijn stem wanneer ik de pure alcohol op een doekje doe. Ik probeer hem gewoon te negeren. 'Kun je je shirt uit doen? Dat is makkelijker voor me. Ik kan nu niet zien hoe erg de wond is.' vraag ik ongemakkelijk aan hem. "Euh, ja tuurlijk." antwoord hij stiller als normaal. Langzaam trekt hij zijn shirt uit. *Ik denk echt dat ik verliefd op hem ben* zit ik te dromen. "Janne, mijn ogen zijn hier hoor." hoor ik JJ opeens al lachend zeggen tegen me. Blijkbaar was ik hem aan het aanstaren. Al snel voel ik het bloed naar mijn hoofd stromen en begin ik te blozen. Vlug geef ik hem een handdoek. 'Steek hem in je mond.' beveel ik. JJ kijkt me raar aan maar doet wat ik zeg. Rustig breng ik het doekje met ontsmettingsmiddel naar zijn schouder en druk het op de wond. "Aaahhrrggg!" kermt JJ van de pijn. Ik zie hem zo hard als hij kan op de handdoek bijten totdat het zweet zelfs op zijn voorhoofd zichtbaar is. Na een minuutje is hij gestopt en doet hij de handdoek uit zijn mond. Als laatst plak ik nog een plakker op zijn wond. "Dankje. Echt." zegt JJ opeens tegen me. Alweer bloos ik. 'Graag gedaan zeg ik verlegen terwijl ik me op een andere stoel zet. Voorzichtig rol ik mijn trui en t-shirt op en doe ik alcohol op het doekje. Ook ik steek de handdoek in mijn mond en breng het doekje naar mijn buik. Ik voel het zo branden recht door mijn huid tot in mijn bloed. Ik voel dat JJ mijn hand vastneemt, waardoor ik rustiger word. Nu staat het zweet me ook op mijn voorhoofd. Man wat doet het pijn...