"နှလုံးသားကို နင်းချေ၍"
Part-4
"ဘာလို့လဲဝေ"
"ဘာလို့လဲဆိုတော့ ဝေရဲ့အဖြစ်ကြောင့်
မိုးမုန်းမှာကြောက်တယ်"
"မကြောက်ပါနဲ့။ဝေက မိုးကိုမသိစေချင်ရင်
ဦးမင်း မပြောပါဘူး။"
"ဟုတ်ဦးမင်း ကျေးဇူးပါ"
"ကျေးဇူးတွေမလိုပါဘူးဝေရယ်။ကဲပါ အခုဦးမင်း
တို့အိမ်သွားကြစို့။"
"ဟုတ်ဦးမင်း ဒါနဲ့လေ ဝေမှာဘာအဝတ်အစားမှ
မယူလာခဲ့ရဘူး။ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဟင်"
"ဒါကစိတ်မပူပါနဲ့။ဝေရဲ့ဗိုက်ကလည်း ထွက်
သေးတာမှမဟုတ်တာ။ပြီးတော့မိုးနဲ့ဝေက ခန္ဓာ
ကိုယ်သိပ်မကွာဘူးမလား။မိုးအဝတ်အစားတွေ
ဝတ်ရလောက်မှာပါ။တကယ်လို့ ဝေကမိုးရဲ့
အဝတ်မဝတ်ချင်ရင် ဆိုင်မှာ၃စုံလောက်ဝင်ဝယ်
ကြမယ်လေ"
"ဝင်ဝယ်ရင်ကောင်းမလားလို့ဝေ မိုးရဲ့အဝတ်တွေ
ယူမဝတ်ချင်ဘူး။"
"ဝေသဘောပါ။ဦးမင်းဆိုင်လိုက်ပို့ပေးပါ့မယ်"
ဝေကကားနောက်ခန်းမှာထိုင်လိုက်သည်။မင်း
စစ်ဟန်ရဲ့ ကားဦးတည်ရာက အိမ်သို့မဟုတ်သေး
ပဲအဝတ်ဆိုင်ဆီသို့ဖြစ်သည်။
ညနေပိုင်းမို့ အဝတ်ဆိုင်မှာလူသိပ်မတိုးရပါ။ဝေက
စိတ်ကြိုက်ညအိပ်ဝတ်စုံ(၃)စုံနဲ့အသင့်ချုပ်ပြီးသားအဝတ်
(၃)စုံဝယ်သည်။လူသိပ်မတိုးပေမယ့် ဝတ်စုံဝတ်စမ်းတော့
နည်းနည်းကြာခဲ့သည်။ဦးမင်းက ဝေမှာပိုက်ဆံလည်းမပါလာလို့ အဝတ်ဖိုးကိုဦးမင်းရှင်းလိုက်သည်။
အဝတ်ဝယ်ပြီးနောက်မှာ မင်းစစ်ဟန်ရဲ့ကားဦးတည်
ရာက အိမ်သို့ဖြစ်သည်။
မိုးမှာကတော့ ဦးမင်းပြန်မလာသေးလို့
နာရီကြည့်ကာ အိမ်ပြတင်းကနေအပြင်
ကိုငေးကြည့်နေရင်း
"ဦးမင်းကလည်း ဘာလို့အခုချိန်ထိအိမ်
ပြန်မလာသေးတာလဲမသိဘူး။ဒါမှမဟုတ်
အလုပ်အချိန်ပိုလုပ်နေပြန်ပြီလား။ဟူး"
မိုး ရင်မောစွာဖြင့် တစ်ခုခုကိုပြန်သတိရမိကာ
စိုးရိမ်စိတ်လေးဖြစ်ပေါ်မိသည်။မိုးအရင်
နေ့ညနေကတွေ့ခဲ့သလို ဦးမင်းက
ဝေနဲ့ချိန်းတွေ့နေပြန်ပြီလားဆိုတဲ့အတွေးက
ပေါ်လာပြန်တော့လည်း ရင်ထဲအပူမီးတွေက
အတောမသတ်နိုင်ခဲ့ပြန်။
