Bought for a Night

BFAN : 43

CHAPTER 43

FELISSE

          "SHE'LL BE FINE, Mr. Calin. For now, hindi muna siya pwedeng mag-trabaho. I suggest to let her stay at home for awhile? So she could rest and at least move on."

"I don't know how to tell her. I'm sure she will blame herself." It was Klaus' voice.

Unti unti akong dumilat. Nandito parin ang sakit ng ulo ko lalo na nang puting kisame ang bumungad sakin. Nasa... hospital ako.

I slowly looked around. Si Klaus at ang doctor na lalaki ang nandito sa kwarto ko.

"Klaus..." I called. Lumingon agad sakin ang lalaki. He swallowed.

"Hey," He went beside me. He combs my hair while staring at me. Napapikit ako nang makaramdam ng antok sa ginagawa niya. "How are you feeling?"

Bumuka ang labi ko hindi para sagutin ang tanong niya kung hindi para itanong kung... "S-si Logan? P-pumunta ba siya?"

Natigilan ito. He slowly shook his head. Umiwas ako ng tingin para hindi niya makita ang disappointment sa mga mata ko. Hindi ko alam kung ano ba talagang gusto ko. Ayokong makita siya but at ghe same time, I want him here beside me.

Wala na atang pake sakin ang asawa ko.

"Ano pa lang nangyari sakin? Kakainom ko ba? Dahil ba hindi na 'ko halos kumakain?" Panghuhula ko.

He looked down. Hindi ko alam pero bumigat ang pakiramdam ko sa inaakto niya. Hindi ko maintindihan kung bakit... kung bakit ganyan na lang ang reaksyon niya.

"May nangyari ba, Klaus?"

He cleared his throat. "The doctor will explain it to you." Tumuwid ito ng tayo kaya naman lumipat ang tingin ko sa doctor.

"Anong meron, Doc? Dahil ba sa kakainom ko?"

"No, Mrs. Rivera. There's something else kung bakit ka nandito ngayon," Tumango ako.

So, hindi dahil sa pag-iinom ko. Ano pa kung gano'n?

"You... you lost a child, Mrs. Rivera."

Namilog ang mga mata ko sa gulat.

Ako... nawalan ng anak?

"H-ha?"

"You suffered from early miscarriage. Uh, you were six weeks pregnant and you lost the baby days ago. Uhm, you actually suffered from silent miscarriage, too. I'm so sorry for your lost, Mrs. Rivera."

Tulala ako sa sinabi ng doctor. Hindi ko halos mapasok sa isip ko kung anong narinig ko. Hindi ko maisip. Hindi ako makapaniwala na nawalan ako ng anak nang gano'n kadali!

Hindi ko alam na buntis ako. Hindi ko alam... kung alam ko lang sana... sana nag-ingat ako.

"P-paanong nangyaring..."

Bumalik lahat sa isip ko ang mga pinaggagagawa ko nitong huling linggo.

Puro inom ang ginawa ko. Alak na ata ang ginagawa kong tubig! Kung uuwi ako, gabing gabi na! Hindi na 'ko halos kumakain at binubulyawan ko pa si Logan kapag pinipilit niya 'kong kumain!

Unti unting bumuhos ang mga luha ko. I cried for minutes because I can't get over it. I can't believe what happened. I lost... a baby. I lost my child. Nawala sakin ang anak ko nang hindi ko namamalayan.

"I'm sorry, Felisse," Klaus hugged me. Yumakap ako sakanya at mas umiyak pa. "Shh... it's gonna be alright."

"Kasalanan ko... kung hindi ako inom nang inom, kung kumakain ako sa tamang oras, kung hindi ako nalugmok sa buhay ko, hindi na sana madadamay pa ang anak ko. Kasalanan ko!"