x

chapter 10

kiro’s PoV

nandito ako ngayon sa hapag at kasama sina lola nita at kira at pati narin ang mga bata para kumain na kakarating lang kani-kanina galing sa kanilang palaruan sa likod ng orphanotrophia’ nalaman ko ang salitang ito kay lola nita na ang ibig sabihin daw ay bahay amponan

habang kumakain ay panay ang subo naman sa akin ni jigo na kapag tinatanggap ko ay lumalapad ang ngiti neto at nawawala ang mga mata na ikinangiti ko sabay kurot ng may katabaan niyang pisnge ng bigla siyang mag salita

“kuya kiyo gushto ko po pag laki ko kashing danda mo din po ang magiging kabiyak ko o pwedeng ikaw nalang po hehe” nakangiti netong sabi na halos hindi pa mabigkas ng maayos ang salita sabay subo ng pagkain sa bibig ko at ganun din ang ginawa ko sa kaniya‚ ang cute talaga ng batang ito

“kapag lumaki kana at wala pa akong kabiyak hanapin mo ako at ikaw ang pakakasalan ko ayos ba ’yun?” biro kong sagot dito na mas lalo niyang ikinangiti at humahagikhik pa

pagkatapos kumain at kulitan namin ni jigo at ng iba pang mga bata ihinatid na namin ito sa kanilang silid para makapag pahinga na dahil gabi na‚ hindi ko manlang namalayan na bumagsak na pala ang araw

pagkatapos naming maihatid ang mga bata sa kanilang silid nag tungo naman kami ni kira sa aming tutuluyang kwarto para makapag pahinga sa nakakapagod na araw na ito

ತ_ತ

kinabukasan maaga kaming nagising ni kira para tumulong sa mga gawain dito sa orphanotrophia habang wala pa kaming naiisip na plano para sa gagawin naming hakbang

si kira ang nag lilinis sa mga sulok-sulok at ako naman ay nag wawalis sa labas dahil medyo makalat gawa ng mga bata‚ siya nga pala andoon pa ang mga bata sa kanilang silid mahimbing na natutulog dahil siguro sa pagos kakalaro at siguro si lola din

abala ako sa pag lilinis ng may makita akong kumikinang na bagay sa may hindi kalayuan na wari ko’y isang diamante. Dahil sa kuryosidad nilapitan ko ito at tinignan at nagkamali ako dahil hindi lang pala ito diamante dahil isa itong kwentas na may kulay bughaw na palawit

nais ko sana itong hawakan ng bigla itong lumipad palapit sa akin at kusa itong sumuot sa aking leeg na ikinagulat ko ng kaunti at ipinagtaka

nasa loob na ako ng bahay at hanggang ngayon hindi ko parin maalis-alis sa isip ang nangyare kanina. Ang daming tanong na gumugulo sa aking isip una ang librong nakuha ko sa kweba pangalawa itong kwentas‚ abala parin ako sa pag iisip na parang ano mang oras ay sasabog na ang utak ko ng Hindi ko namalayan na kanina pa pala ako tinatawag ni kira hindi ko manlang ito napansin

“pansin ko lang kanina kapa tulala at parang nawawala sa sarili‚ ayos kalang ba?” tanong niya habang nakikipag laro sa mga bata

“o-oo ayus lang may iniisip lang” medyo utal kong sagot naniwala naman ito agad kaya nakahinga ako ng maluwag

kanina pa hindi dumadating si lola nita simula nung mag paalam siyang umalis at hanggang ngayon wala padin kaya si kira na ang nag luto ng pananghalin namin

hindi rin nag tagal at natapos ng mag luto si kira kaya nagumpisa na kaming kumain at katulad ng kahapon sinusubuan padin ako ni jigo at ako naman sa kaniya

Pagkatapos naming kumain ako na mah presentang mag hugas ng pinagkainin dahil si kira naman na ang nag luto kaya isa-isa konang niligpit ang mga pinagkainan at nag umpisa ng maghuhas

ilang saglit lang din ang nilagi ko sa kusina at natapos na ako sa pag huhugas kaya pumunta na ako sa sala at naabotan kong nag lalaro ang mga bata kasama si kira kaya lumapit ako dito at nakipag laro din

masasabi kong natutuwa ako sa araw na ito dahil wala akong iniisip na problema bukod sa kwentas na ito na itatanong ko nalang mamaya kay lola pag uwi

dapit hapon na ng makauwi si lola dito at may dala itong pasalubong sa mga bata na lubos namang ikinatuwa ng mga ito‚ ang sayang pag masdan ng mga mukha nila habang naka paskil ang mga ngiti sa kanilang mga labi kaya hindi kodin mapigilang mapangiti habang pinag mamasdan sila‚ dumako naman ang tingin ni lola sa akin at nginitian ako kaya ginantihan kodin ito ng ngiti at nag paalam na aakyat muna ako sa kwarto

abala ako habang nag mumuni-muni ng may narinig akong katok galing sa pinto kaya tumayo ako at pinag buksan ito‚ si kira lang pala

“bumaba ka raw may sasabihing importante atin si lola” aniya na ikinatango ko saka sabay kaming bumaba‚ ano kayang importante ang sasabihin ni lola

nakaupo kami sa sala at kaharap si lola na seryusong nakatingin sa amin

“malapit na ang pagbubukas ng bloody dawn academía para mag hanap ng panibagong majikero/a na mag poprotekta sa buong Iocreospea’ at nais kong magpatala kayo para mahasa pa ang inyong mga kapangyarihan para mapangalagaan niyo ang inyong mga sarili pati narin ang ibang tao” ang kaninang seryusong mukha ni lola ay napalitan nang nakangiti at maaliwalas na mukha

nagkatinginan kami ni kira at nagpakawala ng isang napaka lapad na ngiti sa isa’t isa saka tinignan si lola ng may malaking ngiti sa labi

“opo lola papasok po kami sa bloody dawn academía”

______________________________________________

medyo boring ang chapter na ito kaya tyagaan niyo nalang‚ please vote and comments para ganahan ako sa pag susulat❤️❤️