Μια ματιά

Κεφάλαιο 5

Δημήτρης

Κοιτάω το ρολόι του γραφείου μου που λέει οχτώ και τρίβω τα μάτια μου, εκείνη την ώρα μπαίνει μέσα η γραμματέας μου.
"κύριε Αντωνιάδη με χρειάζεστε κάτι άλλο;"
"όχι Ναντια μπορείς να πηγαίνεις αφού πρώτα μου στείλεις το πρόγραμμα με τα ραντεβού μου για αύριο"
"μάλιστα κύριε"
Φφφ επιτέλους τελείωσε και αυτή η μέρα. Αυτές τις μέρες εκτός από την πολύ δουλειά και την γκρίνια του μπαμπά μου στο μυαλό μου έχω συνεχώς την Νικολέτα. Τι γλυκιά κοπέλα, πανέμορφη, σοβαρή, ντροπαλή και ώριμη για την ηλικία της!
Ακόμα να με πάρει ένα τηλέφωνο. Έχουν περάσει λίγες μέρες από τότε που έχουμε συναντηθεί. Λες να της είπα κάτι και να φοβήθηκε ή να προσβλήθηκε; "μπααα δεν νομίζω"
Μπαίνει ο Νίκος μέσα στο γραφείο "μιλάς και μόνο σου τώρα; ήδη αυτές τις μέρες φαίνεται ότι είσαι αλλού"
"φαίνεται τόσο πολύ;"
"ναι ρε. Τι έγινε; με την μικρή έχεις τίποτα ιστορίες;"
"ιστορίες αν είχα καλά θα ήταν. Το θέμα είναι ότι δεν έχω τίποτα. Ούτε ένα τηλέφωνο"
"γι'αυτο είσαι έτσι ρε; για πες τι έγινε. Πως τα πέρασες τότε μαζι της; " αφού του είπε ότι έγινε μου λέει " η μικρή σε γουστάρει ρε. Θα σε πάρει "
" μίλησες καθόλου με την μαργαρίτα; τι λέει; πως είναι; "
" χαλάρωσε και να μιλούσαν αυτές οι δύο δεν θα μου έλεγε τίποτα η μαργαρίτα"
"σωστα. Φφφ δεν ξέρω τι να κάνω. "
" ηρέμησε. Πάμε για κανένα ποτό να χαλαρώσεις; "
" μπααα θα πάω σπίτι με πονάει το κεφάλι μου όλη μέρα "
" έγινε. Τα λέμε αύριο "

Η ώρα είχε πάει 9 και μισή ξάπλωσα στο κρεβάτι αλλά δεν μου κολλούσε ο ύπνος πήρα το κινητό να δω τα e-mail εκείνη την ώρα χτυπάει και βλέπω στην οθόνη έναν άγνωστο αριθμό.
Το σηκώνω "παρακαλώ; "
"....... "
" παρακαλώ; "

Άλλο ένα κεφάλαιο! Γιουπιιι! Φιλάκια πολλά!