Μια ματιά

Κεφάλαιο 23

Παραμονή πρωτοχρονιάς

Ειμαι με τον Δημήτρη μέσα στο αυτοκίνητό του και κανονίσαμε με όλα τα παιδιά να βγούμε έξω στο κλαμπ που βγαίναμε ως συνήθως.
Έχω ντυθεί με ένα κατακόκκινο φορεμα μακρύ με ένα σκίσιμο μέχρι τον μηρό και όλη η πλάτη έξω. Μόλις το είχα δει στην βιτρίνα που κάναμε ψώνια με την Μαργαρίτα ξετρελάθηκα. Μου ταιριάζει γάντι αλλά μου αρέσει ακόμα περισσότερο γιατί θα φαίνεται το τατουάζ μου που έχω στην πλάτη. Τα μαλλιά τα έχω μαζέψει σε ένα απλό κότσο. Διάλεξα να βάλω τις μπλε σκούρες γόβες μου με τον κόκκινο πάτο, την μαύρη γούνα μου και το κόκκινο τσαντάκι μου.

Ο Δημήτρης με άφησε να μπω μέσα στο κλαμπ να βρω τα παιδιά και αυτός θα πάει να παρκάρει και να έρθει.

Μπαίνω μέσα στο κλαμπ και πάω να βρω τα παιδιά στο πάνω μέρος του που είναι τα τραπεζάκια με τους καναπέδες κάνοντας ένα μεγάλο πι.
Μόλις με βλέπει η μαργαρίτα μου κουνάει το χέρι να την δω.

"γειά σου Νίκο" λέω χαμογελώντας.
"γειά σου Νικόλ" λέει και αυτός.
"Ρίτα μου" της λέω και την αγκαλιάζω.
Ανταποδίδει την αγκαλιά και μου ετοιμάζει την βότκα με το λεμόνι στο κολονάτο ποτήρι και μου το δίνει.
"απόψε θα κάνουμε κεφάλι" μου κλείνει το μάτι.
"όχι μαργαρίτα με τίποτα ξέρεις ότι δεν μου αρέσει να πίνω"
"έλα μωρέ για το κέφι μην κάνεις έτσι"
Τσουγκρίζουμε τα ποτήρια και πίνουμε μια μεγάλη γουλιά από το ποτό.
Αισθάνομαι ένα χέρι στην πλάτη μου και καταλαβαίνω μια ανάσα στο λαιμό μου. Χαμογελάω και γυρνάω να κοιτάξω τα υπέροχα μέλι του μάτια.
" είσαι σκέτη φωτιά με αυτό μωρό μου " μου λέει στο αυτί μου.
"Εεε άσε την φίλη μου και εσύ πήγαινε στον φίλο σου. Θέλουμε να πούμε τα δικά μας" του λέει με πειραχτικο τόνο η μαργαρίτα.
Μου κλείνει το μάτι και κάθεται δίπλα στον Νίκο.

Μετά από πολλά ποτά η μαργαρίτα είναι σε άλλο επίπεδο...
"φιλενάδα έλα να το κουνησουμε λίγο. Όπως ξέρουμε "
"μα δεν έχουμε κάτσει καθόλου από τότε που ήρθαμε. Οι γόβες με έχουν πεθάνει " λέω απηυδησμένη.
"έλα ρε ξενέρωτη"
Με τραβάει από το χέρι σε ένα μέρος μπροστά από το τραπέζι που έχει χώρο και αρχίζουμε να κουνιομαστε.
Τραγουδάμε και χοροπηδαμε σαν να είμαστε οι δύο μας. Τα αγόρια τα έχουμε ξεχάσει κατά κάποιον τρόπο.
Τώρα που είπα αγόρια γυρνάω να δω στο τραπέζι μας και δεν είναι.

Μπα. Που πήγαν;

Την ώρα εκείνη αισθάνομαι ένα χέρι στην πλάτη μου. Κλείνω τα μάτια μου και χαμογελάω.