Κεφάλαιο 24

13 1 0
                                    

Προσοχή. Στο παρακάτω κεφάλαιο υπάρχει σκηνή βίας. Αν δεν μπορείτε παρακαλώ προσπεράστε.


Περπατάω στο δρόμο μόνη μου με τα παπούτσια στο χέρι. Με δάκρυα να κυλάνε από τα μάτια μου και να ποτίζουν το φόρεμά μου.
Αυτό δεν το περίμενα από τον Δημήτρη. Εντάξει είχε πιει το καταλαβαίνω αλλά όχι να μου συμπεριφερθει με αυτό τον τρόπο.
Δεν μπορούσα να τον βλέπω μετα από αυτό που είπε. Όχι και πουτανα. Πάει πολύ.
Τα πόδια μου έχουν πληγωθεί από το περπάτημα ξυπόλητη. Πρέπει όμως να συνεχίσω μέχρι να βρω ταξί. Σε τρία στενά βγαίνω σε κεντρικό δρόμο. Σίγουρα θα έχει εκεί κάποιο αυτή την ώρα. Σε λίγο θα ξημερώσει.
Ακούγεται από πίσω μου ένας θόρυβος. Σαν ένα κλαδί που σπάει.
Επιταχύνω τα βήμα μου και βλέπω μια μεγάλη σκιά να με πλησιάζει από το πλάι.
Ένα χέρι μου κλείνει το στόμα. Προσπαθώ να τσιρίξω αλλά η παλάμη μου κλείνει το στόμα ακόμα πιο δυνατά. Με τραβάει προς τα πίσω και με πετάει σε ένα στενό, σκοτεινό σοκάκι. Πέφτω πάνω στον τοίχο. Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά.

Θεέ μου. Αν όντως υπάρχεις βοήθησε με. Σε παρακαλώ φοβάμαι πολύ.

"βρε βρεεε. Ένα τέτοιο μανάρι σαν εσένα τι κάνει μόνο του να περπατάει σε έναν τέτοιο δρόμο ;"
Δεν του απαντάω.
Νευριάζει και το μάτι του γυαλίζει. Με πιάνει από τα μαλλιά και μου κοπανάει το κεφάλι στον τοίχο.
Αρχίζω να ουρλιαζω και να κλαίω δυνατά.
"ΒΟΗΘΕΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ "
Αισθάνομαι όλος ο λαιμός να με καίει από το ουρλιαχτό.
" σκασε ηλιθια " γρυλλίζει.
Με χαστουκιζει δυνατά και πέφτω κάτω στο υγρό τσιμέντο.
Αισθάνομαι την μεταλλική γεύση του αίματος στο στόμα μου.

Οχι όχι θα πεθάνω εδώ. Με αυτό τον ψυχακια.

Φτύνω το αίμα από το στόμα μου πάνω του.
Γρυλλίζει και με κλωτσάει με δύναμη στο κεφάλι. Ακούω ένα κρακ και έναν έντονο πόνο. Τα μάτια μου σιγά σιγά κλείνουν.
"τώρα θα δεις τσουλακι τι θα πάθεις"
Προσπαθώ να ανοίξω τα μάτια μου αλλά είναι μάταιο.
Ακούω έναν μεταλλικό ήχο και τον ήχο από φερμουάρ. 

Όχι όχι οχιιιι

Με κλειστά τα μάτια σε αυτή την κατάσταση μαζεύω όση δύναμη έχω για να φωνάξω ακόμα μια φορά.
"ΒΟΗΘΕΙΑ "
Καταλαβαίνω νευρικά δάχτυλα να ακουμπάνε το εσώρουχό μου και να το αφαιρεί.
Δεν μπορώ να αντιδράσω. Όλο το σώμα μου έχει μουδιασει. Δεν μπορώ να κουνήσω κανένα μέλος μου. Αισθάνομαι κρύο να τυλίγει όλο το σώμα μου.

Πεθαίνω. Θεέ μου πάρε με.

Ξαφνικά ακούγονται διάφορες φωνές και κάποια άλλα που δεν βγάζω άκρη. Όλα ακούγονται όλο και πιο βαθιά όλο και πιο βαθιά.

"αγάπη μου;"

Δημήτρη;

Προσπαθώ να μιλήσω να κουνηθω αλλά όλα είναι μάταια. Ένα κρύο σκοτάδι έρχεται και με τυλίγει..

Μια ματιάWhere stories live. Discover now