Μια ματιά

Κεφάλαιο 15

Μετά από 2 μήνες

Επιτέλους έρχονται τα Χριστούγεννα σε λίγες μέρες και θα πάμε τις διακοπές που λέγαμε. Θα είναι και ο φίλος του ο Απόστολος με την κοπέλα του την Ελευθερία αν και δεν θέλω να πάμε μαζί τους δεν θέλω να του χαλάσω χατήρι γιατί έχει πολύ καιρό να δει τον φίλο του. Θα πω και στην Μαργαρίτα να έρθει μαζί μας με τον Νίκο.
"τι κάνεις Ρίτα;"
"καλά μωρέ να εδώ περιμένω τον Νίκο να πάμε βόλτα για καφέ. Εσύ τι κάνεις; πως τα πάτε με τον Δημήτρη;"
"καλά είμαι κι εγώ. Μια χαρά ήμαστε. Περνάμε πολύ ωραία. Ταιριάζουμε πολυ. Έχω δεθεί πολύ μαζί του. Τέλος πάντων. Σε πήρα να σου πω αν θέλετε να έρθετε μαζί μας στις διακοπές στο Μέτσοβο. 20 με 23 Δεκεμβρίου για να ήμαστε εδώ παραμονή και την ημέρα των Χριστουγέννων. Τι λέτε; "
" μέσα! Θα το πω και στον Νίκο. Αν και πιστεύω ότι θα ξέρει ήδη ότι θα πάτε διακοπές. "
" ναι θα είναι και ένας φίλος του Δημήτρη με την κοπέλα του "
" δεν υπάρχει πρόβλημα. Θα μιλάμε όλες μαζί "
" ωραία. Οπότε ξαναμιλάμε. Τα λέμεεεε"
"τα λεμεεε"

Τελευταία μέρα σήμερα στην σχολή πριν τα Χριστούγεννα. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη και δεν πρόκειται να μου χαλάσει τίποτα την διάθεση!
Φτάνοντας στην σχολή σε μια γωνιά στην αυλή της σχολής βλέπω την Φαίη με την Χριστίνα να μιλάνε έντονα και ειδικά η Χριστίνα που κουνούσε έντονα τα χέρια της. Βλέποντάς με η Φαίη σκουντάει την Χριστίνα και της κάνει νόημα να σταματήσει. Μάλλον για να μην ακούσω; Τι σκαρώνουν άραγε αυτές οι δύο; Για ποιο λόγο μιλάνε; Αφού δεν ήθελε να δει η μία την άλλη. Παλιά ήταν κολλητές αλλά μετά από έναν έντονο τσακωμό δεν ήθελαν να βρίσκονται ούτε στον ίδιο χώρο. Ποτέ δεν μου είχε πει κάτι ή Χριστίνα γι'αυτό το περιστατικό και ούτε επέμενα να μου πει.
Δεν έδωσα σημασία και πήγα στην αίθουσα να ξεκινήσει το μάθημα.

Τι μέρα και αυτή επιτέλους θα έρθει ο Δημήτρης να με πάρει από την σχολή να πάμε για φαγητό. Παίρνω το κινητό μου από την τσάντα μου και τον καλώ.
"Αγάπη μου σε 2 είμαι εκεί"
"έγινε αγάπη μου θα σε περιμένω στο πάρκινγκ της σχολής"

Μόλις φτάνω στο πάρκινγκ βλέπω την Φαίη και την Χριστίνα πάλι. Μάλλον το έχει η μέρα σήμερα.
Με την Χριστίνα λέμε μόνο ένα καλημέρα και τίποτα παραπάνω μετά από αυτά που μου είπε αν και καταλαβαίνω ότι ακόμα και η καλημέρα που μου λέει είναι ειρωνική αλλά δεν με ενδιαφέρει. Δεν ασχολούμαι πλέον μαζί της. Τέτοια άτομα καλύτερα να είναι μακριά μου.
Ακούω μια κόρνα και με βγάζει από τις σκέψεις μου. Ήρθε ο Δημήτρης μου. Μπαίνω μέσα στο αυτοκίνητο και του δίνω ένα υγρό φιλί διάρκειας. Μολις απομακρύνομαι συναντιουνται τα βλέμματα μας, με κοιτάει με πάθος.
"τόσο πολύ σου έλειψα μωρό μου"
"αχααα αφού το ξέρεις ότι είμαι ερωτευμένη μαζί σου"
"κι εγώ μωρό μου"
Σκύβει και με φιλάει άγρια αλλά εγώ τον σπρώχνω απαλα.
"κάτσε φρόνιμα αχόρταγε. Αντε πάμε να φάμε πείνασα"
Γελάει ρίχνοντας το κεφάλι του πίσω. Πόσο μου αρέσει να τον βλέπω έτσι. Δαγκωνω το κάτω χείλος μου. Γυρνάει με κοιτάει και μου κλείνει το μάτι. Μου πιάνει το αριστερό μου χέρι το φιλάει και το βάζει πάνω στο λεβιέ ταχυτήτων.
Βλέπω ότι κοιτάει κάτι έξω έντονα γυρνάω να δω τι βλέπει. Ήταν η Φαίη με την Χριστίνα. Η Φαίη με ένα ειρωνικό χαμόγελο ενώ η Χριστίνα με ένα σοκαρισμένο ύφος. Γιατί κοιτάνε έτσι;
Γυρνάω να δω τον Δημήτρη που έχει ένα παράξενο ύφος.
"Δημήτρη μου; τι έγινε;"
"τις ξέρεις αυτές;"
"ναι πηγαίνουμε στην ίδια σχολή. Γιατί; "
"τίποτα μωρό μου. Πάμε να φάμε"
Κάνει όπισθεν βγαίνοντας γρήγορα από το πάρκινγκ.
Πολύ παράξενο αυτό...