Μια ματιά

Κεφάλαιο 6

Νικολέτα

"Παρακαλώ" ακούω από το ακουστικό η γλώσσα μου είχε δεθεί. Δεν ήξερα τι να πω.
"παρακαλώ" ακούω ξανά. Μίλα ρε χαζή λέω στον εαυτό μου. Θα το κλείσει. Τι ντρέπεσαι; μιλά επιτέλους.
"Δημήτρη;"
"Νικολέτα; εσύ;"
"Συγνώμη για την ώρα."
"όχι, όχι σιγά. Πες μου. Πως είσαι;"
"καλά Δημήτρη μου. Σε σκεφτόμουν και μου έλειψες αυτές τις μέρες."
"εμένα να δεις Νικολέτα. Περίμενα όλες αυτές τις μέρες να με πάρεις και όσο δεν με έπαιρνες τρελενομουν. Δεν ήξερα τι να κάνω. "
" θέλεις να βρεθούμε; "
" το ρωτάς; βέβαια θέλω"
" ωραία να πούμε αύριο στις 6;ειναι καλά; "
" ναι μια χαρά είναι. Θα τα πούμε. Καλό βράδυ! Φιλάκια πολλά! "
" καληνύχτα. Θα περάσω να σε πάρω. φιλιά! "
Το έκλεισα το τηλέφωνο και χοροπηδουσα πάνω στο κρεβατι.
" αααααα δεν το πιστεύωωωω θα τον ξαναδωωωω" έπεσα πίσω στο κρεβάτι και αγκάλιασα το μαξιλάρι με ένα τεράστιο χαμόγελο. Λοιπόν τώρα πρέπει να ξαπλώσω γιατί αύριο έχω σχολή." Αααχχχ καληνύχτα Δημήτρη μου" σκέφτομαι κλείνοντας τα μάτια μου.

Μόλις μπήκα στην αίθουσα και έκατσα δίπλα στην Χριστίνα.
" καλημέρα Χριστινάκι μου"
"πολύ ορεξατη σε βλέπω πρωί πρωί και δεν με έχεις συνηθίσει έτσι"
"να τα κουμε στην καφετέρια;"
"εννοείται. Θα με σκάσεις αλλιώς "
Χτύπησε το κουδούνι και πήγαμε στην καφετέρια.
"για πες γιατί έχεις αυτό το χαμόγελο συνέχεια" μου λέει χαμογελώντας.
"που να σου τα λέω Χριστινάκι μου μίλησα με τον Δημήτρη και κανονίσαμε να βρεθούμε " βλέπω το χαμόγελό της να φεύγει από το πρόσωπο της και στην θέση του έρχεται ένα κατσουφιασμα.
"είσαι σίγουρη γι'αυτο; "
" ναι Χριστίνα. Γιατί να μην είμαι. Τι έγινε;"
"που ξέρεις τι είναι αυτός ρε Νικολέτα; μπορεί να πίνει. Να μεθαει. Να σε χτυπάει. Μπορεί να πηγαίνει στις πουτανες" μου λέει θυμωμένα.
"τι είναι αυτά που λες ρε Χριστίνα;" της λέω θυμωμένα κι εγώ.
" την αλήθεια σου λέω. Ξύπνα. Τι πας να κάνεις με ένα μεγαλύτερο σου. Ουτε καν τον ξέρεις "
" γιατί εσύ τον ξέρεις και μου λες όλα αυτά; "
" όχι δεν τον ξερω"
" ε τότε τι μαλακιες μου λες ρε Χριστίνα; "
" τα άκουσα όμως Νικολέτα "
"από ποιον;"
"δεν μπορώ να σου πω"
" τότε να μην το ξεκινούσες"
"βλέπεις; ούτε τον ξέρεις και πας να τον υπερασπιστείς. Υποτίθεται ότι είμαστε φιλες"
" Χριστίνα; μιλάς για έναν άνθρωπο ο οποίος δεν είναι μπροστά. Δεν το ξέρεις. Έχεις ακούσει από άλλους διαφορά και μου τα λες. Άμα με νοιάζεσαι τοσο πολύ μπορείς να μου πεις να προσέχω με όμορφο τρόπο όχι έτσι."
"εγώ φταίω που πάω να σου ανοίξω τα μάτια. Που πας να τον συναντήσεις χωρίς να τον ξέρεις "
" ε ρε κόλλημα. Θα πάω θα τον συναντήσω ξανά. Τις προηγούμενες φορές ήταν εντάξει απέναντί μου. Ειδικά την τελευταία φορά ήταν τρυφερός μαζί μου. "
" ναι όλα αυτά μέχρι να σε ρίξει στο κρεβάτι "
" αρχίζω και νευριάζω με τον τρόπο σου και με αυτά μου λες. Φευγω"
" περίμενε. Τι ώρα θα συναντηθείτε; "
" στις 6.γιατι;"
"τιποτα έτσι ρωτησα"
Πήρα την τσάντα μου και έφυγα για τα επόμενα μαθήματα. Δεν ήθελα να δω την Χριστίνα σήμερα μετά από όλα αυτά που μου είπε. Όλη την ημέρα καθόμουν με άλλα άτομα. Ήρθε η ώρα να πάω σπίτι.