Saat 02:01 Uzun zaman sonra yeniden acı hissediyorum. Ama bu diğerlerinden farklı. Sanırım yine nöbet geçiriyorum...
Soğuk, yaz aylarındayız ama etraf soğuk. Belki de bu soğukluk çevreden değil de bendendir, belki de soğuk olan benim ruhumdur. Sebebini bilmiyorum ama üşüyorum...
Acıyor...
Yine acıyor. Çok hafif, çok sakin, çok uzak ve çok soğuk bir acı.
Bedenimde mi, ruhumda mı yoksa hiç var olmayan kalbimde mi... Bilmiyorum...
Neden geldin?, nereden geldin? Hoşuna gidiyor mu üşümem?, çaresiz ruhum sevindiriyor mu seni? Unutulmaya yüz tutmuş bir acısın. Peki neden? Neden tekrar ediyorsun?
Yanlış anlama acıya 'yani sana' katlamadığımdan değil şikayetim, çünkü biliyorum anlık bir acı bu. Çok uzak, var'la yok arsı acıtmıyor sadece var işte...
Benim şikayetim sonrası için yani sen gittiğinde olacaklar...
Sen yabancısın buralara. Bu boşluğa yakışmıyor sen ve senin gibi duygular.
Her ne kadar sadece acıyı, hatta dürüst olalım, acı değil de içerideki sızıntını hissetsem de gideceksin biliyorum güneş doğmadan, ben uyanmadan hatta sabaha kalmadan gideceksin.
Beni merak ettiren şey neden geldiğin...ya da şöyle mi demeliyim?...neden bu kadar erken geldiğin? Bir buçuk hafta önce şiddetli bir şekilde kendini belli etmiştin zaten. Ama çok üstünde durmadım olur dedim.
Ama tam tersi oldu...
Senin yüzünden kafamın içindeki sesler öyle bir uyanışa geçti ki nefesim kesildi sandım. Nefesimi kesen acı değil. Sesler, sesler hiç susmadı. Beynimin içinde şimşekler çakıyormuş gibi, gürleyen gökyüzü gibi, birden fazla sese ve düşünceye yetişemedim...
O saniyeler, o dakikalar var ya, bana yıllar, daha da kötüsü asırlar gibi geldi ve başka çarem kalmamıştı, sonucunda kafamı duvara öyle bir vurdum ki bütün sesler birden durdu.O an rahatladım...ama bu yapmamam gereken bir başka hataydı. Biliyordum bu hiç iyi bir çözüm değildi- Ki çokta geçmeden sonucunu gösterdi.
O günün sabahı hemen hastalandım^^ Boğaz ağrısı, halsizlik ve s.
Ama hastalığımın ikinci günü burnum kanamaya başladı. Yavaş-yavaş, ara ara. Bu böyle devam etti. Ben iyileşinceye dek.
Tabi buna sebep olan sadece sen değilsin merak etme...insanlar, onlar da var. Biliyor musun çok sevdiğim bir söz var
'Cehennem boş, çünkü bütün zebaniler yeryüzünde...' Başka bir şey söylemeye gerek yok sanırım hmm?
...Şu an iyiyim, ama beni yalnız bırak lütfen. Küçük bir sızıntı bile olsan sebep olduğun şey ağır. Sadece beni yalnız bırak...Lütfen. Bu boşluğa hiç bir şey yakışmıyor..
28//Şubat
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
