babasının oğlu, taekook & yeonbin

Arkadaş Değiliz'

-

"Ben çıkıyorum sen de hızlıca hazırlanıp arabaya gelirsin." Taehyung Yeonjun'a seslendikten sonra bir cevap alamayacağını bilse bile bir süre bekledi. Tahmin ettiği gibi bir cevap yoktu. Daha fazla beklemedi ve kapıyı çekip evden çıktı. Merdivenlerden inerken Yeonjun ile ne konuşacağını düşünüyordu. Yine birkaç gün konuşmamışlardı ve Taehyung her konuşmaya çalıştığında Yeonjun lafı ağzına tıkıyordu.

Arabaya gidene kadar ne konuşacağı hakkında düşünen Taehyung, oturduğu anda her şeyi kararlaştırmıştı. Öncelikle özür dileyecekti, evet defalarca kez hatalar yapıp özür diliyordu ancak bu sefer ciddiydi. Artık Yeonjun'u sıkmayacaktı ve hayatına çok fazla müdahale etmemeye çalışacaktı. Bir şeylerin farkına varmıştı Jeongguk sayesinde.

"Jeongguk..." diye fısıldadı Taehyung gülümseyerek.

Bir anda Jeongguk'u düşünmeye başladı Taehyung. Ne kadar da güzeldi o... Taehyung ona eskiden neden aşık olduğunu çok daha iyi anlıyordu. Jeongguk kelimenin tam anlamıyla mükemmeldi. Her şeyiyle kusursuzdu. Taehyung onun büyüsüne tekrar kapıldığı için bir yandan mutlu, bir yandan mutsuzdu. Jeongguk'u sevmek çok güzel bir histi, ancak ya sevgisine bir karşılık alamazsa? Bunu düşünmek istemiyordu Taehyung. Jeongguk'u yeniden sevmeye başlamışken vazgeçmek istemiyordu. Onu görünce heyecanlanmak, harika bir duyguydu. Onunla konuşmak, temas etmek, sadece bakmak bile mükemmeldi.

Ondan hiçbir zaman nefret etmemişti Taehyung. Kararsızdı sadece, onu sevdiğinden ve karşılık alamadığından dolayı ondan nefret ettiğini sanıyordu. Aslında reddedilmemişti ama, Jeongguk'un onu sevmeyeceğini düşünmüştü o zaman.

Araba kapısının açılması ile bakışlarını Yeonjun'a yöneltti Taehyung. Çantasını arkaya bıraktı ve kemerini taktı Yeonjun. Hiçbir şey söylemeden öylece yola bakıyordu.

"Yeonjun."  dedi sakince.  Yeonjun birkaç saniye konuşmasa da sonunda cevap verdi:

"Ne?"

"Ne deme babaya." Bir şey söylemedi Yeonjun. Taehyung sesli bir şekilde nefes verdikten sonra konuşmaya başladı:

"Özür dilerim, özür dilerim oğlum. Biliyorum şu an benden gerçekten de rahatsız oluyorsun, haklısın. Yaptığım şeyler normal değil. Seni zorladığım için özür dilerim. İnan bana seni çok seviyorum. Defalarca kez özür diledim senden, ama bu sefer ciddiyim. Artık seni rahatsız etmeyeceğim, üzmeyeceğim ve bir şeyi yapmaya zorlamayacağım. Ders konusunda elinden geleni yapmanı istiyorum ama olur mu?"

Yeonjun gülümsedi, babasına güveniyordu. Başını çevirdi ve yüzüne baktı.

"Baba..." Bir şey söylemeden kendini Taehyung'un kolları arasında buldu Yeonjun. Huzurluydu, babasını çok seviyordu ve artık gerçekten de bir şeylerin değişeceğini hissetmişti.

-

"Günaydın." dedi Taehyung kapıdan içeriye girerken.

"Günaydın Taehyung." Öğretmenler odasında Taehyung, Jungkook ve birkaç öğretmen daha vardı.

"Nasılsın?"

"Çok iyiyim be Jeongguk!"

"Hayırdır?"

"Yeonjun ile barıştık." dedi gülümseyerek.