《អ្នកបម្រើសម្អប់》(ចប់)

ភាគ២០~២១

*ក្រាក~~ សម្លេងបើកទ្វាបានបន្លឺឡើង

<<ម៉ែមកវិញហើយមែនទេ?>> ថេយ៉ុង ដើរមករកទ្វា

ទាំងញញឹម ថាមកជួយយកអីវ៉ាន់អ្នកជាម្ដាយតែការគិត

ផ្ទុយស្រឡះអ្នកដែលមកនេះមិនមែនជាម៉ែរបស់គេទេ

<<អ្នកប្រុស!>>

<<អ្នកណាអនុញ្ញាតឲឯងមកហ្អាស៎ថេយ៉ុង>>ជុងហ្គុក

នាយមិនត្រឹមតែសួរនាំ ដើរមករករាងតូចហើយទើបចា

ប់កញ្ឆក់កដៃតូចៗមកកាន់ក្ដាប់យ៉ាងណែន

<<អ្ន-អ្នកប្រុសខ្ញុំឈឺអ្ហឹក>> ថេយ៉ុងបន្លឺឡើងទាំងមាត់

ពេបកល់រកយំអារម្មណ៍មួយភ័យផងហើយឈឺនឹងកដៃ

នេះផងលាយឡំគ្នាតែម្ដង

<<យើងសួរថាអ្នកណាអនុញ្ញាតឲឯងមកទីនេះ ឯងចង់

ផ្គើនជាមួយយើងមែនទេ? ក្រែងយើងប្រាប់ហើយតើថា

មិនឲឯងមក>>ជុងហ្គុកសម្លុតសួរនាំដោយសម្លេងខ្លាំង

<<ខ្ញុំចង់មកដោយខ្លួនឯងយ៉ាងមិច? មិនបានឬ?>>

<<មិនបាន! បើយើងមិនអនុញ្ញាតទេ ឯងក៏មិនអាចមក

ទីនេះបានដែរ>>

<<ហេតុអី? ខ្លួនខ្ញុំ ជើងខ្ញុំ ជីវិតខ្ញុំតើ ខ្ញុំចង់ទៅណាមក

ណាក៏វាជារឿងរបស់ខ្ញុំមិនពាក់ព័ន្ធជាមួយអ្នកប្រុស>>

<<ម៉េចថាមិនពាក់ព័ន្ធ ឯងជាអ្នកបម្រើយើង យើងអាច

មានសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងលើខ្លួនរបស់ឯង ដូច្នេះហើយបើគ្មាន

ការអនុញ្ញាតពីយើងឯងគ្មានសិទ្ធិធ្វើអ្វីដោយចិត្តឯង

ទេថេហ្យុង!>>

<<ចាត់ទុកខ្ញុំជាអ្វី?>> ថេយ៉ុងបន្ថមបន្ថយសម្លេងវិញ

<<កញ្ជះដាច់ថ្លៃ ឮច្បាស់ឬនៅ?>> ជុងហ្គុក

<<បាទ ឮច្បាស់ហើយក៏យល់ផងដែរ>>

<<បើយល់ល្អហើយ ទៅវិញជាមួយយើង>>

<<ខ្ញុំមិនទៅ>>