《អ្នកបម្រើសម្អប់》(ចប់)

ភាគ២២

<<ឯងស្លាប់មិនខានទេ>> ជុងហ្គុកសង្គ្រឺតជើងធ្មេញ

ក្នក់ក្នាញ់នឹងភាពរឹងទទឹងរបស់កម្លោះតូចជាខ្លាំង នេះ

ប៉ុន្មានថ្ងៃនេះនាយមិនប្រដៅហាក់ឡើងចាងណាស់ មិន

បានទេគួរតែប្រដៅក្មេងខ្លះចេញម្ដងហើយទើបបាន  ។

    និយាយរួចនាយក្រាស់ក៏ដើរមកចាប់កដៃរាងតូចមួយ

ទំហឹងសឹងតែចង់បាក់ឆ្អឹងទៅហើយ ថេហ៍មិនហាស្ដីអ្វី

មិនបញ្ចេញសម្លេងឈឺចាប់ ចាំមើលពីទង្វើរបស់អ្នក

ប្រុសខ្លួនថាចង់ធ្វើអ្វី យំក៏ស៊ាំឈឺក៏ស៊ាំហើយដែរអញ្ចឹង

មិនបាច់បង្ហាញឲឃើញទៀតទេព្រោះនាយម្នាក់នេះក៏

មិនខ្វល់ស្រាប់ដែរមានតែផ្គើនលើសដើម

<<យ៉ាងម៉េច? លេងខ្លាចយើងហើយមែនទេ? បានជា

សម្លឹងមុខយើងគ្មានព្រិចបែបនឹង>> ជុងហ្គុក

<<....>> ថេយ៉ុងស្ងាត់មិននិយាយតបតគ្រាន់តែងាក

មុខចេញបែទៅម្ខាងកុំឲគេថាខ្លួនសម្លឹងមុខនាយ ប៉ុន្តែ

ធ្វើបែបនេះរាងក្រាស់រិតតែមានកំហឹងដោយសារគិតថា

ថេហ្យុងកំពុងតែធ្វើរឹកជាមួយនាយ ហ៊ានឌឺដងនាយ

<<ឯងចង់ឌឺយើងហ្ហេស៎ថេហ្យុង!>> ជុងហ្គុកម្ដងនេះ

សម្លុតសួរនាំជាខ្លាំងនាយចាប់ផ្ដើមខឹងសឹងតែត្រចៀក

ក្រហមទៅហើយ ខឹងបំផុតនៅពេលឃើញថេហ្យុងធ្វើ

រឹកពាបែបនេះមកកាន់ខ្លួន

<<អ្នកប្រុសចង់ឲខ្ញុំធ្វើបែបណា? មិនឲខ្ញុំសម្លឹង ខ្ញុំក៏បែ

មុខចេញហើយ ខ្ញុំប្រកែកក៏អ្នកប្រុសខឹងសម្បារថាផ្គើន

ហើយពេលខ្ញុំស្ងៀមបែបនេះអ្នក...>> ថេហ្យុងនិយាយ

មិនទាន់ជុងហ្គុកក៏បង្អាក់សម្ដីមុន

<<ពិនស្ងៀមណាស់ហ្ហេស៎ បានអញ្ចឹងក៏ស្ងៀមបែបនេះ

ចុះហាមរើបម្រាស់ឲសោះ>> ជុងហ្គុកថាហើយក៏ចាប់

ថើបញក់ញីសាច់កញ្ចឹងករាងតូចភ្លាមៗនាយថើបឆ្វេង