《អ្នកបម្រើសម្អប់》(ចប់)

ភាគ៣៣:ចាកចេញពីជីវិត

<<ឆ្កែមួយណាដែលកូនថាវាមក>>ថេហ្យុងនិយាយរួច

ក៏ងើបមុខឡើងទើបដឹងថាអ្នកដែលមកនេះជាអ្នកណា

ប៉ុន្តែអ្វីដែលគាំងនោះគឺជុងហ្គុកនឹងតែម្ដងចំណែកនាង

តូចជុងជីវិញកំពុងតែភ័យខ្លួនហើយព្រោះខ្លាចលោកប៉ា

គេយល់ច្រលំ ។

<<អត់មានឆ្កែទេអាប៉ា មានតែលោកប៉ាមក>>ជុងជី

<<អ្នកណាអនុញ្ញាតឲលោកមកទីនេះ ហើយម៉េចបាន

ជាស្គាល់ផ្ទះខ្ញុំ លោកតាមដានពួកខ្ញុំហេស៎?>>ថេហ្យុង

<<ជុងជីអនុញ្ញាត មែនទេកូន>>ជុងហ្គុក

<<ចា៎ ខ្ញុំឲលោកប៉ាមក>>

<<ជុងជី នេះកាន់តែផ្ដាស់ហើយណាស់ ធ្វើអីមិនចេះ

សួរនាំអាប៉ាសិនទេហេស៎?>>

<<បើសួរស្មានតែអាប៉ាអនុញ្ញាតឬ?>>

<<មិនខ្វល់ទេ លោកឆាប់ចេញពីផ្ទះខ្ញុំទៅ>>ថេហ្យុង

<<ថេហ៍~ហេតុអីចិត្តអាក្រក់ដាក់ប្ដីបែបនេះ>>ជុងហ្គុក

<<ប្ដីស្អី ខ្ញុំគ្មានប្ដីដូចលោកទេឆាប់ចេញទៅ>>

<<អាប៉ាកុំចិត្តអាក្រក់ដាក់...>>

<<កុំចេះ ឯងនឹងបិទមាត់ទៅជុងជីបើមិនចង់ឲប៉ាវៃ>>

ថេហ្យុងស្រែកដាក់កូនខ្លាំងៗ ពេលនេះធ្វើឲនាងចាប់

ផ្ដើមពេបមាត់ពេបកចង់យំហើយ ជុងហ្គុកឃើញកូន

បែបនេះទើបបន្លឺឡើងលួងលោម

<<ជុងជីមិនអីទេអាប៉ាថេហ៍ចេះតែនិយាយចោលទេ>>

<<និយាយមែន មិនបាននិយាយចោលបើថារឹងរូសគឺវៃ

ហើយ>>ថេហ្យុង

<<ថេហ៍~>>ជុងហ្គុក

<<លោកមិនបាច់មកធ្វើជាល្អទេ ចេញពីផ្ទះខ្ញុំទៅទាន់ខ្ញុំ

នៅចិត្តធ្ងន់>>

<<កើតអ្វីនឹងថេហ្យុងហេតុអីក៏ស្រែកខ្លាំងៗម្លេះ?>>

ស្របពេលនេះដែរអ្នកជាម្ដាយក៏ចូលមកក្នុងផ្ទះមុននេះ

គាត់នៅខាងក្រោយផ្ទះ តែដោយសារឮសម្លេងនាយតូច