Out father is gay × Taekook!

10~5 Yıl Sonra İlk Kez

Açıkcası pek söyleyecek bir haberim yok, dün hastaydım kulaklarım ağrıyor bölüm yetişmedi gece yazacaktım ama çok uykuluydum bölüm atamadığım için üzgünüm umarım beğenirsiniz!

~İyi okumalar

5 yıl sonra..
[Kim Taehyung]

Yeniden bir yıl sonu, yeniden bir başlangıç.

Beni Daegu'dan çağıran babalarım ve Busan'dan çağırılan bir üvey kardeş vakası.

Öncelikle bu 5 yıl hiç iyi geçmedi, güçlü olamadım ben hâlâ güçlü olamıyorum çalışsam bile, çok denedim ama olmadı hiç bir şekilde olmuyor.

Ağladım. Her geçen gün bana zehir gibi enjekte edilen özlem duygusuna, Jeongguk'un ben baksam bile bakmayışlarına, her yıl doğduğu gün yanında olamamama, anılarımıza, anılarımızı sadece benim düşünmeme ağladım.

Ağlamamaya çalıştım, olmadı.

Her ağlamamaya çalıştığımda gözlerim şişene kadar banyomda, odamda, salonda, mutfakta, sokaklarda, neresi olduğunu bilmediğim yerlerde, neresi olursa olsun hep ağladım.

Ama her çalışan emeğini veren isteğini alabilir değil mi? Bende aldım.

Duygularımı bir hiç gibi gördüm ağlamamaya başladım 'duygusuzlaştın' dediler ben ne dedim peki? 'Siz beni tanımıyorsunuz ve geçmişimi bilmiyorsunuz' hep elimin tersiyle itip durdum en sonunda eskiden Jeongguk ile birlikte olan, yedi kişiden oluşan grup bölündü.

Kardeş payı gibi ikiye bölünen bir grup.

Üç kişi benim tarafımda, iki kişide üvey kardeşimin tarafında.

Benim yanımda olan kişiler Yoongi, Namjoon ve Seokjin'di diğerleri Jeongguk'un tarafındalar ama sorun şu ki Hoseok. Hoseok pis bir lahana turşusu olduğu için hem benim grubumda gibi görünen ama Jeongguk'un grubunda olan kişiydi. Bunun neden olduğunu biliyorum, çünkü Namjoon ve Seokjin iki sevgilisi de benim tarafımda.

Karşı taraftan kimseyle aramda bir problem yok, canım(!) üvey kardeşim dışında.

Önceden onunla da bir sorunum yoktu ama Jeongguk kendi elleriyle aramızda ki sorunları yarattı, benimle sorunları vardı.

Ben onu gelseydi kabul ederdim, ama Jeongguk, ben gitsem beni kabul etmezdi edemezdi sorun buydu.

Yine siyahlar içerisine bürünmüştüm saçlarım dışında.

5 yıldır değişen şeylerden birisi de tarzımdı. Eskiden kıyafetlerimle ışık saçardım, şimdi ise herşeyimle karamsarlık, mahvolmuşluk şaçıyorum. Herkes anlamaz sadece bazı kişiler anlar.

Gözlerim dolmak için fırsat kollarken Yoongi ile babalarımın evine gelmiştik.

Yoongi ve benim aramdaki bağ farklıydı, Seokjin, Namjoon ben ağlarken, kötüyken gelirlerdi beni sakinleştirmeye çalışırlardı. Yoongi gelirdi beni sakinleştirip yanıma kıvrılır uyurdu, saçlarımı okşardı, sakinleştirmek için şarkı söylerdi, Jimin ile eski sevgilisiyle anılarını anlatıp moralimi düzeltirdi.

Farklıydı işte aynı değildi daha güçlüydü..

Seokjin ve Namjoon Hoseok ile yaşıyorlar eskiden babamın Jeongguk ve benim adıma teklif ettiği gibi.

"Young-Mi ve benden rahatsızsan, Jeongguk ve seni diğer evimize taşıyalım ister misin?"

O kendisi beni kaybetti, bende kendimi kaybettim.

Ben Jeongguk gibi bir hayal dünyasını bıraktım, Jeongguk ise çocukluktan beri yanında olan ama diğer arkadaşlarını ona kıyasla daha çok sevdiği önemsiz bir kişiyi kaybetti.