~ Kendisi küçük bir toz zerresi ama her konduğu yerde acıtası bir yer kaplıyor.
♾️
4. BÖLÜM: DEPO
🖇
Bir labirentte gibiydim. Her yolun sonunda çıkışım ya bir duvar ile örtülüydü karşımda ya da aralıklı kapılar yüzüme doğru sert hamleler ile kapatılıyordu. Bir dolambaçtı benimkisi. Bir çıkmaz sokaktı benimkisi. Kurtuluş yolum yoktu sanki. Güçlüyüm diye avutsam da kendimi, adım atacak mecal kalmamıştı bedenimde.
Yere düşmemek için adeta direniyordum, yanımda endazeyi şaşırmış Barlas ile Vaha, karşımda kaskatı kesilmiş Belinay.
Bu üç insanla adını koyamadığım bu hikâyede nasıl bir ilerleyişimiz olacaktı bilmiyordum.
Bildiğim tek bir şey vardı o da tek başıma yanacağımdı.
Gözlerimi Barlas'ın kehribarlarına çıkardım. O da ona baktığımı direkt fark etti ve kafasını bana doğru çevirdi. Ağzı bıçak açmasa da gözleri ile bana sakin kalmamı emrediyordu. Sakindim ben. Zorundaydım çünkü.
Elimdeki telefonu Barlas' a uzattım ve Belinay'a doğru adım atmaya başlıyordum ki bileğimden tuttu beni.
''Polisi çağır artık. Daha fazla burada durmak istemiyorum'' dedim tiz sesimle. Barlas öfkeyle soluyup bileğimi daha sert tutmaya başladı. Parmak boğumları bu sert tutuşuna karşı daha da belirginleşmişti. Kolumu geri çekmek istesem de gücüne engel olamam mümkün değildi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Toz Zerresi
Teen Fiction''Gittiniz, beni bıraktınız sandım.'' O an dudaklarından kırık bir tebessüm peyda oldu, bakışları koyulaşmıştı. ''Öyle bir ihtimali bir an önce at kafandan. Çünkü...'' dediğinde yanıma yanaştı. Nefesi yüzümde geziyordu. ''Biz seni hayatımıza nakış...
