~Kim bilir?... Belki de geçmişim; zihnimi kirleten toz zerrelerin birikintisiydi.~
♾️
9. BÖLÜM : ŞÜPHE
🖇
Birbirine geçirilmiş iki ataç gibiydik. Öylece kenetli öylece bağlı...
Motosikletin üstünde son süratle caddede ilerliyorduk. Rüzgarın koyu şiddeti bedenimize hızla çarpıyordu.
Sıkıca sarıldığım Barlas'ın beli muhtemelen belden yukarısı kangren olmuştur, o derece sıkıyla bağlıydım ona.
Belinay ve Vaha birkaç kilometre önümüzde onlar da son süratle ilerliyordu.
''Daha ne kadar kaldı?'' diye sordum.
Sessizlik sadece rüzgarın şiddetle çarpan sesi.
''BARLAS DİYORUM VARMAMIZA NE KADAR KALDI?''
''AZ KALDI.''
Aslında içten içe oraya varmamızı hiç istemiyordum. Yola çıktığımızdan beri bu yolun uzamasını çok kez içimden dilemiştim. Çünkü bu an o kadar güzel bir andı ki anlatılmaz yaşanılırdı.
Eğer ölmeden önce bir hak verilseydi bana onu da motosiklete binerek sefamı sürmeyi seçerdim.
Çünkü tüm her şeyden kat ve kat daha güzeldi.
🖇
''Geldik mi?'' diye sordum motor yavaşça dururken.
''Ne o vardık diye üzülmüş gibisin.''
Açıkçası üzgün değildim sadece geceleyin motosiklet ile yolculuk yapmak oldukça hoşuma gitmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Toz Zerresi
Teen Fiction''Gittiniz, beni bıraktınız sandım.'' O an dudaklarından kırık bir tebessüm peyda oldu, bakışları koyulaşmıştı. ''Öyle bir ihtimali bir an önce at kafandan. Çünkü...'' dediğinde yanıma yanaştı. Nefesi yüzümde geziyordu. ''Biz seni hayatımıza nakış...
