~ Nasır tutmuş bir kalpte saklı onun toz zerreleri. Kolon kadar güçlü, ücra bir yerde saklanacak kadar korkak.
♾️
5. BÖLÜM: NAKIŞLI ÖLÜM
🖇
Kara bir perde örtmüştü çevremi. Hissedemediğim acımı ele geçirmiş, duyularımı soyutlamıştı benden. Bir boşluktu bu. Bir belirsizlikti bu. Ellerimi uzattığım halde göremiyordum. Kafamı eğip bedenime baktığım halde göremiyordum. Dudaklarımı ses çıkarmak için aralıyordum olmuyordu çıkmıyordu sesim. Bütün bunlar kara perde yüzündendi eminim. Karanlıktan başka bir şey görmemem bu yüzdendi evet.
"18 saat oldu, gözlerini hala açıp hareket etmiyor olması sizce
de normal mi?"
Karanlık, gözlerimi sahiplenmişken bir ses duymuştum. Bir kıza ait olacak kadar ince bir ses.
Fakat duymam bir şeyleri asla netleştirmemişti, hala karanlıktaydım.
"Tam 8 kapsül ilaç içirdik ve bünyesi bunu kaldıracak kadar güçlü değil. Bu yüzden endişelenme, uyanmaması çok normal."
Anlamıyordum. Bulunduğum boşlukta sesler geldiği halde kimseyi göremiyordum. Kahretsin ki söylediklerine anlam bile yükleyemiyordum. Tanrım neredeydim ben? Bu kadar acizliği bu denli neden hissediyordum?
Elimin üstünde bir şey hissediyordum. Bir eldi sanki. Kimin eliydi bu? Bakmaya yeltensem de göremeyecektim biliyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Toz Zerresi
Teen Fiction''Gittiniz, beni bıraktınız sandım.'' O an dudaklarından kırık bir tebessüm peyda oldu, bakışları koyulaşmıştı. ''Öyle bir ihtimali bir an önce at kafandan. Çünkü...'' dediğinde yanıma yanaştı. Nefesi yüzümde geziyordu. ''Biz seni hayatımıza nakış...
