Trouvaille🥀(Sasusaku Fanfiction) [TAMAMLANDI]

Finale...İtachi's decision

Kaçmanın bir anlamı yoktu...

Obito arabasını ani bir frenle durdurup içinden indiğinde kaçmak tüm anlamını yitirmişti.

Gözleri önce arabadanın içinde uyuyan Sakura'ya takıldı ama ifadesini okumak imkansızdı.

Obito gibi bir pisliğin Sakura'ya bakması dayanılacak gibi değildi ama sakin kalmam gerektiğinin farkındaydım.

Onu buraya getiren tek kişi İtachi olabilirdi ama haber verecek zamanı ne ara bulmuştu?

Onu buraya kadar takip ederken hiçbir şeyden şüphelenmediğine emindim.

Ancak Obito'nun yüzü öfkeyle kızarırken bunları düşünmeyi sonraya bıraktım.

"Her geçen gün geliştirdiğin arama yöntemleri beni hayrete düşürüyor Sasuke..."

Sırıttım.

"Bilirsin ki süprizlerle doluyum, Obito...Senin aksine benim sınırlarım yok."

Öfkemin ve intikam hırsının kanımı kaynatmasını duyabiliyordum.

Kibirli bir şekilde ona baktım.

Ancak Obito'nun öfkesini kendisini dingin bir sakinliğe bırakmıştı.

Birkaç adım atarak bana yaklaştı.

"Yalan değil gerçekten de süprizlerle dolusun ancak...Sana karşı gelecek olan süprizlere hazır mısın peki..?"

Bu da bir oyundu...

Aklınca benimle kafa buluyordu.

Naruto yanımda gerildi.

Belimdeki silahın ağırlığını daha da hisseder oldum.

"Hangi laf oyunlarıyla bu işten sıyrılacaksın bilmiyorum ama ben sabırlı biri değilim."

Obito güldü...

"Tabii öylesin...Zaten tüm Uchihalar öyle değil mi? Sabırsız ve pervasızlar..."

Kaşlarımı çattım.

"Ucihihalar ile beni bir mi tutuyorsun?"

Obito ellerini abartılı bir edayla 'suçsuzum' dercesine kaldırdı.

"Seni bir tutuyorum çünkü sen de bir Uchihasın, Sasuke..."

İşte şimdi saçmalamaya başlamıştı.

Birkaç adım daha yaklaştı ve ben itiraz etmek için ağzımı açtığım sırada konuşmasına devam etti.

"Hiç merak etmedin mi..? Yetimhanede büyürken annenle babanı, müdüre defalarca sordun çünkü aile kavramı sana hiç öğretilmedi ve seni bırakan iki ebeveyninden intikam almaya kadar karışık planlar kafanda dönüp durmadı mı?"

Gözlerim kısıldı.

Tüm bunları...

Nasıl bilebilirdi...

Obito sırıtarak devam etti.

"Ancak yetimhanede hiç kimse seni istemedi çünkü oldukça asiydin. Tıpkı annen gibi..."

Kalbim göğüs kafesimde hızlandı.

Bana yabancı olan kelimelerle saldırırken ilk defa ne yapacağımı bilemedim.

"Annen de senin gibiydi Sasuke, babası Madara'ya karşı hep başına buyruktu ama bedeli onun için ağır oldu..."

Madara.

Benim....

Büyükbabam..?

Bekle...İtachi...Benim...