Trouvaille🥀(Sasusaku Fanfiction) [TAMAMLANDI]

I'm your sacrifice

Sasuke elindeki silahı sıkıca kavradı ve ona ifadesiz bir şekilde bakan İtachi'ye karşı gözlerini kıstı.

"Sakura burada mı?"

İtachi ona bakmayı sürdürdü ve dudaklarını araladı.

"Evet."

İtachi büyük bir kumar oynadığının farkındaydı ama bu onun tek şansıydı, her şeyi düzeltmesi, geçmişi geri getirmesi belki mümkün değildi ama en azından bunu yapabilirdi.

Yumuşakça konuşması karşısında Sasuke şaşırsa da belli etmemeye çalıştı.

Elindeki silahı bir an bile indirmeden yanına ilerledi ve hızla İtachi'nin kollarını arkadan birleştirdi.

İtachi hiçbir şeye karşı çıkmadı.

Sasuke onun belindeki silahı alıp ve bir köşeye fırlattı.

Elini havaya kaldırınca ağaçların arasında saklanmış olan adamları bir bir ortaya çıkmaya başladı.

İtachi sadece yorgunca gülümsedi.

Sasuke sert bir hamleyle onu yere yatırdı ve üstüne abandı.

Yanına birkaç adamı emir almak için geldiğinde Sasuke sabrının son kırıntıları harcıyordu.

"Hemen patikayı takip ediyorsunuz ve etrafı arıyorsunuz."

Adamlar emirleri yerine getirmek için hareket ettiğinde Sasuke hızla İtachi'yi yerden kaldırdı ve başka bir adamına onu tutması için verdi.

İtachi hiçbir şeye karşı koymadı ve durumu kabullendi.

Zaten Sasuke'yi buraya getirerek ona büyük bir iyilik yapmıştı.

Sasuke hızla onun çenesinden tuttuğu gibi eğik başını kaldırdı.

Gözlerini ele geçirmiş öfke ve korku İtachi'yi hafiften sarstı.

Bunu bekliyordu tabii...Sonuçta sevdiği kadın tehlikedeydi ama...

Belki de birlikte büyümüş olsalardı, Sasuke'nin böyle duygu yüklü baktığını görebilir miydi?

*************************

Soğuktan titrerken elimdeki tek seçenek Temari'nin de benim gibi soğumuş bedenine daha da çok sarılmaktı.

Temari neyse ki buna itiraz etmeyip aynı şekilde bana sarılıyordu.

Kendine geleli belki bir saat ya olmuş yada olmamıştı.

Başta korkmuştu ama onu sakinleştirebilmiştim.

Sonrasında biraz kendine gelebilmesi için kısaca başıma gelenleri anlatmıştım.

Beni göremediğini bildiğim için tüm duygularım yüzüme yansımıştı ve ağlamamak için güçlükle dayanmıştım.

Sasuke'den başka bir umudum olmadığının farkındaydım.

O yanımdaydı.

Bunu biliyordum.

Beni bulabilmek için elinden geleni yaptığını biliyordum.

Titrek bir nefes verdim.

"İyi misin?"

Temari'nin kesik kesik gelen sesi ile başımı göremese bile ona çevirdim.

Ona hala güvenmiyordum ama başka seçeneğim yoktu.

"İ-iyiyim."

Aslında ikimizin de dillendirmek istediği çok fazla şey vardı ancak susmak en iyi seçenekti çünkü konuştukça harcadığımız enerji aslında ihtiyacımız olan tek şeydi.