Trouvaille🥀(Sasusaku Fanfiction) [TAMAMLANDI]

You're my worst distraction

Hinata için en zor geçen zamanlar kesinlikle şirkette çalışmaya başladığı ilk aylardı...

Konoha Şirketine adapte olmak zordu, daha da zoru kesinlikle CEOlardı.

CEOları zorlu bir sınav olarak görüyordu çünkü onların yanında büro başkanı ve diğer çalışanlarla beraber rapor vermesi en gerici anlardan biriydi, ama onlara raporu ezbere söylerken bile iki CEO'nun yakışıklılığından şirketteki her kadın gibi büyülenmişti.

Hinata, şirketin başka bir CEO su daha olduğunu duymuştu fakat o daha çok şirketin dış ilişkileri ile ilgilendiği için ana binaya çok fazla gelmediğini öğrenmişti.

Hinata büroda kısa sürede ne kadar yetenekli olduğunu kanıtlayınca büro başkanı bunu fark edip onu yardımcısı yapmıştı ve beraber genellikle şirket için hayati öneme sahip olan davalara bakmaya başlamışlardı.

Hinata zorlansa da işini iyi yaptığı için başkanından aldığı övgüler ve kazandığı dolgun maaşı sayesinde mutluydu.

Artık ailesine bakabilecek kadar iyi para kazanıyor ve arttırdığı bir miktarı yeni aldığı iki katlı evine harcıyordu.

Mutluydu...

Ama hiçbir zaman hayatında kendine ayıracağı, kendini mutlu edeceğine inandığı hiç kimseyle tanışmamıştı.

İçinde bunun boşluğunu hep yaşasa da ailesi onun için kendinden bile öncelikliydi.

Belki sonra...

Belki sonra bunlara kafa yorardı...

O gün Hinata masasını topladı ve haftasonu evde çalışmak için yanına aldığı dosyaları kontrol etti.

Odasının yanında cam paravanla ayrılmış olan başkanın odası vardı.

"Başka bir şey yoksa ben çıkıyorum başkanım."

Başkan telefonla konuşuyordu ve Hinata konuşurken onu başıyla onayladı ve gülümsedi.

Hinata rahatladığını hissederek çantasını ve dosyalarını kaptığı gibi oradan ayrıldı.

Başkan dışında büroda yakın olduğu kimse yoktu, Hinata'nın biraz asosyal biri olduğunu düşündükleri için bürodakiler onunla iş dışında çok konuşmazlardı.

Ayrıca, bürodaki birkaç kişi de onun başkana bu kadar yakın olup başarılı olmasını kıskanıyorlardı.

Ama Hinata için bunlar çocukluktan başka bir şey değildi. İnsanlar, kabullenemedikleri şeyleri elde etmek için kıskançlığa başvururlardı.

Onlar ne düşünürse düşünsün her konuda içi rahattı.

Boş koridorda topuklularının sesi duyulurken gülümsedi, bu haftayı da güzelce atlatmıştı, öğle arasında her zamanki gibi annesiyle konuşmuş evdeki durumları da öğrenmişti.

Hanabi bu sene üniversiteye yeni girdiği için girdiği stresi haliyle ailesini de etkilemişti, mimarlığı en başından beri istese de yetersiz gelme korkusu onun başına bela olmuştu.

Ama Hinata Hanabi'nin kendisi gibi bunun da altından kalkacağına emindi.

Çünkü yanında önce o, sonra da anne ve babası vardı.

Asansöre bindiğinde alt katın düğmesine bastı ve mini eteği ile gömleğini eliyle gelişi güzel düzeltti.

Asansör bir anda üst kata çıkmaya başlayınca şaşırsa da istifini bozmadı, büyük ihtimalle üst kattan birisi de binmek için asansörün düğmesine basmıştı.