Trouvaille🥀(Sasusaku Fanfiction) [TAMAMLANDI]

Backstabber

Kapılmamalıydım.

Hislerime kapılmamalıydım.

İmkansızdı biliyordum ama yapamazdım...

Bana hala bir açıklama yapmamışken beni mutlu etmesine izin veremezdim.

Dudaklarını hafifçe dokundurup geri çekildi ve bana baktı.

Konuşamadım.

Kalbimin ağrısından konuşamadım.

Ona üzülmek istemediğimi söyleyemedim.

Boğazım düğümlenmişti ve dudaklarım onun hissiyle kavruluyordu.

Bana baktı ve sonra anlıma küçük bir öpücük koydu.

"Senin duygularının sorumluluğunu almak benim için bir külfet değil aksine bir lütuftur...Bu öyle bir şeydir ki şu hayatımda gözüm gibi koruyacağım ve saklayacağım tek maneviyat olacak."

Nefesim kesildi.

Gözlerim yaşlarla parladı.

Kararlılıkla söylediği bu kelimeler karşısında kalbimi değerli bir avuca bıraktığımı anladım.

Ama neden garip bir huzursuzluk kalbimi dolduruyordu?

Belki de hala yıllardır yaşadığım bu sevgi eksikliğinin bir dışa vurumuydu...

Nefes almaya çalıştım.

Her hareketimi sanki aklına kazır gibi izliyordu.

Çok garipti ama iyiydim.

Biraz da olsa rahatlamıştım.

"Yani...Sen...Benim duygularımı...Kabul ettiğini mi söylüyorsun?"

Kesik kesik çıkan sesimle ancak bu kadarını konuşabilecek gücü bulmuştum.

Ağzından çıkacak her kelime benim için önemliydi, çünkü bir ipin ucunda asılı duruyor gibiydim.

Tüm kalbim ve duygularım göz önündeydi.

Ve Sasuke karşımda kılıcıyla duran bir savaşçıydı.

Ya beni kılıcıyla parçalara ayıracaktı ya da savaş ganimeti olarak bana sahip olacak ve beni yanından ayırmayacaktı.

Bir süre bana baktı.

Ardından göğüsündeki ellerimi alıp dudaklarına götürdü ve öptü.

Ellerime dikkatlice baktı.

"Bunu nasıl tarif edeceğimi bilmiyordum ama bana güzel bir fikir verdin."

Gözlerini gözlerime dikti.

Tüm siyahlığıyla içinde boğulmaya hazırlandım.

Çünkü bana kılıcıyla beraber nihai bir karar vermek için yaklaştığını hissediyordum.

"Eğer sana göre bunun anlamı kabul etmekse evet...Kabul ediyorum, Sakura...Ve senin de benim duygularımı kabul ettiğini biliyorum."

Gözlerim şaşkınlıkla büyürken yutkunamadım.

Sözlerinin ağırlığının kalbime ve bedenime çökmesine izin verdim.

Ben...

Seviliyordum...

Annemden sonra ilk defa duygusal olarak seviliyordum.

Düşünmeden kollarımı ona sardığımda beni kuvvetlice sardı ve yüzünü boynuma gömdü.

Gözyaşlarımın geniş omzuna düşmesine izin verdim.

Bu zamana kadar üstesinden geldiğim zorlukları düşündüm.