Neverending Story

CHAPTER 17

Celestia & Bryan

..

"Pst! Pst! Agcaoili! Oi! Yoo-hoo!"

I stopped walking when I heard someone called my name.

I looked around, sino ba kasi yon?...oh...it's...Bryan.

"Hey!" Napangiti ako at kina-wayan ko siya. He was there on the waiting shed outside. Pero nang makalapit ako sakanya, bigla nalang niyang ginulo-gulo ang buhok ko. What the heck?

"Hey stop! Gosh!" Iritang sabi ko.

"Sungit naman!"

Nagulat ako nang hinila niya ang palapulsuhan ko at hinatak ako patakbo. Wala naman na akong nagawa kundi ang sumunod nalang. What's his trip ba? Geez.

Hanggang sa tumigil kami sa tapat ng isang...karinderia. Hingal na hingal ako, I was catching my breath, pano kasi, tinakbo lang namin toh, well hindi naman siya super layo, pero siyempre nakakapagod ang takbuhin lang toh, we didn't even stop running til we get here.

"Hey what are we doing here? I need to go home now."

"Teka teka no English, deep Tagalog okay pa hshs." Sabi niya sabay kindat. Pinag ekis niya pa ang dalawa niyang kamay nung sinabi niyang 'no english' tsk. I really don't like it when he acts like this, kasi mapaghahalataan ako, mabilis pa naman akong kiligin, baka mamaya nyan asarin niya pa ko pag nakita niyang namula ako sa sinabi niya tsk.

I won't deny it, gwapo talaga si Bryan. Actually siya ang most handsome student na nakita ko sa school. Matangkad siya, maputi, matangos ang ilong, at may bangs rin siya na nakakadagdag sa ka-pogian niya. No wonder kung bakit habulin siya sa mga babae hshs.

"Sige na ako naman ang magbabayad." Ngisi niya pa sabay kindat uli. This guy, really.

Kinuha ko ang salamin ko sa bag to see if I'm blushing. Nakita kong 4:30 pm na sa phone ko. It was after class, 4 pm ang dismissal time namin. I'm already in 10th grade.

Nagsimula nang umulan. Gusto kong pinagmamasdan ang pag-ulan. Rain always gives me this kind of sentimental feeling.

I was just watching the rain outside habang hinihintay ang inorder niyang lugaw. Maya-maya dumating na rin ang mga lugaw.

"Oi may pick up line ako." Nakangising sabi niya. Tinaasan ko lang siya ng kilay.

"Sana ulan ka at lupa ako...bakit? Sabihin mo bakit?"

"Bakit?"

"Para kahit gaano kalakas ang patak mo sakin parin ang bagsak mo." Tawa niya. Tinawanan ko lang rin siya.

"You know you're so corny." Tawa ko pa. Hindi na ako ang shy type ngayon. Ewan ko pero naging masungit at prangka ako ngayon.

"Meron pa." Sabi uli niya.

"Tao ka ba....naninigurado lang boom!" hirit pa niya, sabay kaming natawa. May saltik yata ito sa ulo tsk!

"What the heck, you know I saw those somewhere on the internet. Wala kang originality!" Napasimangot siya.

"Tsk eto panira ng trip, sakyan mo nalang kasi."

"Whatever!" I rolled my eyes.

-------------------------------------------

3: 00 AM

Malapit na ang finals namin at ngayon sunod sunod na ang pagbibigay ng mga projects at performance tasks.

Tinatapos ko ang aming science project hanggang ngayong madaling araw. Habang gumagawa ako ng project may biglang nag chat sa akin...

Bryan Cervantes: Good night:)