Yarım Kaldık

17 bölüm

......ÖMER.....

İrem sürekli ağlıyor nişana engel olmam için yalvarıyordu.

Elanurum ,baharım ,kadınım o herifle evlenecem dedi.

Kalbim ağrıyordu, bunu bize nasıl yaptım.
Nasıl kaybettim ben onu nasıl kıydım bize.

Elimde ki bira şişesini duvara fırlattım, içinde ki sıvı duvara yayılmıştı.

Uzaktan mı bakacam şimdi ona, kokusunu o herif mi alacak.

"Mutluydu lan onunla gülümsüyordu ona unutu beni ,sevmiyor artık beni. "

"A abi yapma bak kendine zarar veriyorsun." Iremin yalvaran sesini duyduğuma ,bakışlarımı ona çevirdim.

"Kes sesini, senin sesin sinirlerimi daha çok bozuyor,defol eve git."

Cebimdeki telefonu çıkartım Elanurum 'un
Resimi vardı.

Parkta çekilmiştik, başını omzuma koymuş gülümsüyordu.

Yerimden kalkarak sarsak adımlarla yürüdüm.

Onu görmem gerekiyordu, kokusuna ihtiyacım vardı.

Bu mahallede el ele yürürdük, geleceğimizi anlatırdı, hayallerinden bahsederdi.

Konuşurken sanki o anı yaşıyormuş gibi heycanlanır elimi daha sıkı tutardı.

Evinin önündeydim onu görmek için can atıyordum .

Insan kaybedince anlıyormuş be kaybettim şimdi ise ona ihtiyacım vardı.

Evin önünde kırmızı bir araba durduğunda bunun Elanur olduğunu anladım.

Üzerinde kırmızı bir elbise vardı, ona en çok yakışan renk.

Evden genç bir çocuk çıktığına kuzeni olduğunu hatırladiğım yusuf'tu.

Bagajdan ki kutuları eve taşıyorlardi,aniden yüzünü bana doğru döndüğüne.

Bir ah çektim içimden ah ki ne ah ne çok özlemişim o güzel yüzünü, gülüyordu, mutluydu be ,elleri ile oynuyor du.
O herifle nisanlanacagı ile heyecanlıydı.

Ben hakketin bunları, belâmı buldum, sevmediğim bir kadınla evlenerek buldum.

Mutsuzluğum,pişmanlığım öldürüyor beni.

O gülen yüzüne son bir kez daha baktım.

"Seni seviyorum Elanur." diyerek fısıldadım

Adımlarımı bana cehennem olan eve doğru attım.

Havalar soğudu için çocuklar artık sokakda degillerdi.

Kapıyı çaldığımda hızla açıldı, Esra öfkeli gözlerini yüzüme dikmişti.

"Neredesin sen." Onu kenara itilerek ici girdim.
"Dün gecede yoktun." Ayakkabılarımı çıkartarak kenara attım.

"Sana hesap vereceğimi nereden çıkartın,çekil kenara canımı sıkma benim.".

Adımlarımı salona attığımda, annem babam buradaydı.